فقه آسان در مذهب امام شافعی- جلد دوم

اثر رضاع

باید دانست که مادر شیری به منزله مادر است، پس هر کس از جهت مادر نسبی بر فرزند حرام است و پسری که از جهت مادرش هر کس بر وی حرام باشد از جهت مادر شیری و رضاعی نیز بر وی حرام است، چون پیامبر جگفته است: «یَحرُمُ مِنَ الرِّضاعِ مَا یَحرُمُ مِنَ النَّسَبِ»«آنچه از جهت نسب حرام است از جهت رضاع نیز حرام است» جز آنچه که از آن استثنا شده و قبلا بیان شده است.

پس زن شیردهنده مادر، کودک شیرخوار می‌شود و شوهرش پدر رضاعی آن کودک می‌گردد. و دلیل آن آنست که عایشه لگفته است: «بعد از نزول آیه حجاب، افلح برادر ابوالقعیس اجازه آمدن نزد من خواست و من به وی اجازه ورود ندادم و گفتم: به خدای سوگند به وی اجازه ورود به خانه را نمی‌دهم تا این که از پیامبر جکسب اجازه کنم، و گفتم: ای رسول خدای، این مرد به من شیر نداده است بلکه زن او به من شیر داده است، نظرت چیست؟ پیامبر جگفت: «إِئْذَنِی لهُ فَإِنَّهُ عَمُّك تَرِبَت یَمیِنك»«اجازه ورود به خانه‌ات را بده چون او عموی تو است. خدایت بیامرزد» و عایشه لمی‌گفت: هرچه از نسب حرام است آن را از رضاع نیز حرام بدانید». (به روایت شیخین).

ابوالقعیس شوهر مادر رضاعی حضرت عایشه بود، پس او پدر رضاعی وی می‌شود، زیرا در حقیقت شیر ملک شوهر است، و افلح برادر ابوالقعیس بود، پس عموی حضرت عایشه لمی‌شد این که گفته است: «إِنَّمَا أَرْضَعَتْنِی امرَأَتُهُ»این ضمیر به ابوالقعیس بر می‌گردد نه به افلح.