نکاح متعه (زن صیغه‌ای)
نکاح متعه عبارت است از هر نکاحی که مدت معین داشته باشد خواه دور یا نزدیک، مانند این که مرد به زن بگوید: تو را برای یک روز نکاح کردم، یا برای ده روز یا برای یک ماه تا وقتی که از این شهر بیرون می‌روم و امثال آن. نکاح مهلت دارد و با مدت معین نکاح فاسدی است و از آن نهی شده است و به اتفاق همه پیشوایان مذاهب اهل سنت و جماعت حرام است. و بر حرام بودن آن استدلال کرده‌اند به گفته پیامبر جکه گفت: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّیْ کُنْتُ أَذِنْتُ لَکُمْ فِی الْاِسْتِمْتَاعِ أَلَا وَإِنَّ اللهَ قَدْ حَرَّمَهَا إِلی یَوْمِ الْقِیَامَةِ»«ای مردم من به شما اجازه داده بودم که از نکاح متعه لذت طلبی کنید آگاه باشید و بدانید از امروز به بعد خداوند آن را تا روز قیامت حرام گردانید است». به روایت ابن ماجه.
و از سبره جهنی روایت شده است که او با پیامبر جدر فتح مکه به جنگ رفته بود که پیامبر جبه مردم اجازه داد از متعه زنان و نکاح مؤقت استفاده کنند و او گفت: پیامبر جهنوز از مکه بیرون نیامده بود که آن را حرام گردانید. امام شافعی گفته است: سفیان بن عیینه از زهری و او از ربیع بن سبره و او از پدرش روایت کرده است که پیامبر جاز نکاح مؤقت و متعه نهی کرد.
و از عمر بن خطاب سروایت شده است که او نکاح مؤقت و متعه را حرام کرد در حالی که بر منبر بود در ایام خلافتش. و یاران پیامبر جاین عمل او را به قبول تلقی کردند پس به صورت اجماع در آمد.
و زهری از عبدالله و حسن بن محمد بن الحنفیه و آنان از پدرشان و او از علی بن ابیطالب سروایت کرده است که گفت: «پیامبر جبه من دستور داد جار بزنم و ندا در دهم که پیامبر جاز متعه و نکاح مؤقت نهی کرده و آن را حرام کرده است بعد از آن که به آن دستور داده بود». مأمون از حدیث زهری، سوال کرد که آیا محفوظ است؟! و دانست که آن را مالک روایت کرده. مأمون گفت: از خداوند استغفار می‌طلبم و دستور داد که ندا در دادند که متعه حرام است.