ظهار در اصطلاح شرع
ظهار در اصطلاح شرع آن است که شوهر همسرش را در حرام بودن بر وی، به یکی از محارم خود تشبیه کند. و دلیل شرعی ظهار پیش از اجماع امت قول خدا است:
﴿وَٱلَّذِينَ يُظَٰهِرُونَ مِن نِّسَآئِهِمۡ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُواْ﴾[المجادلة: ۳].
«و کسانی که با زنان خود ظهار می‌کنند سپس پشیمان می‌شوند از قول خود»
ظهار به اجماع حرام است چون خداوند می‌گوید:
﴿وَإِنَّهُمۡ لَيَقُولُونَ مُنكَرٗا مِّنَ ٱلۡقَوۡلِ وَزُورٗا﴾[المجادلة: ۲].
«کسانی که ظهار می‌کنند به راستی سخن زشت و بد و دروغ می‌گویند».