مسابقه و تیراندازی

مقصود از مسابقه، مسابقه با اسبان و تیراندازی است جز آن که مسابقه با اسبان اختصاص به گرو در اسب سواری دارد، و مسابقه با تیراندازی اختصاص به دفاع و آمادگی برای دفاع دارد. دلیل شرعی مسابقه با اسبان و تیراندازی قرآن و سنت است و خداوند فرموده است:

﴿وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن قُوَّةٖ وَمِن رِّبَاطِ ٱلۡخَيۡلِ﴾[الأنفال: ۶۰].

«و مهیا سازید برای مقابله با دشمن آنچه که می‌توانید از قدرت و نیرو و بستن اسبان برای جهاد».

و پیامبر جگفت: «مقصود از قوة در این آیه تیراندازی است» و در سنت نقل شده است که پیامبرج«در بین اسبان لاغر مسابقه نهاد از «حفیاء» که فاصله‌اش از ثنیة الوداع بود و بین اسبان چاق میان از ثنیة الوداع تا مسجد بنی رزیق مسابقه نهاد» به روایت شیخین. و شتر مخصوص پیامبر جبه نام عضباء از همه سبقت می‌گرفت و همیشه برنده بود، پس یک عرب بادیه نشین با شتر معمولی خود که برای رفع نیازهای خویش بر آن سوار می‌شد از آن سبقت گرفت و این امر بر مسلمانان گران آمد و پیامبر جگفت: «إِِنَّ حَقّاً عَلَی اللهِ أَنْ لَا یَرْفَعَ شَیْئًا مِنْ هَذِهِ الدُّنْیا إِلَّا وَضَعَهُ».

«خداوند چنان سزاوار می‌داند و سنتّ الهی است که هر چیزی را که در این دنیا بالا ببرد و رفعت دهد آن را پایین بیاورد». به روایت بخاری.

و اما درباره تیراندازی پیامبر جگفت: «اِرمُوْا بِنِی إِسْماعِیلَ فَإِنَّ أَبَاکُمْ کانَ رَامِیًا».

«ای فرزندان اسماعیل تیراندازی کنید یعنی تیراندازی یاد بگیرید زیرا پدرتان تیرانداز بود و تیراندازی می‌کرد». (و در صحیح مسلم آمده است) که پیامبر جگفت:

«مَنْ تَعَلَّمَ الرَّمْیَ ثُمَّ تَرَکَهُ فَلَیْسَ مِنّا أَوْ قَدْ عَصَی اللهَ». «هرکس تیراندازی فرا گیرد سپس آن را رها کند او از ما نیست و بر راه ما نیست، یا مرتکب نافرمانی از خداوند شده است».