حکم شرعی نگهداری از لقیط
برداشتن و نگهداری لقیط فرض کفایه است. چون خداوند می‌فرماید:
﴿وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰ﴾[المائدة: ۲]. «در نیکی و تقوی به همدیگر کمک و یاری کنید». و به دلیل این که، کودک انسان است و انسان شرعا دارای احترام است، و واجب است او را نگهداری و تربیت و اصلاح نمود. و او حکم مضطر و درمانده را دارد بلکه حال کودک از حال مضطر پریشانتر است، چون مضطر و درمانده بالغ است و چه بسا چاره‌ای برای خود بیندیشد. نگهداری چنین کودکی فرض کفایه است. اگر کسی او را بردارد که شرعا اهل سرپرستی باشد و سرپرستی کردنش درست باشد گناه از دیگران ساقط می‌گردد، وإلا تمام کسانی که از وجود او اطلاع حاصل می‌کنند از مردمان آن ناحیه و محل، گناهکار و عاصی می‌شوند، چون نفس محترمی را ضایع کرده‌اند و سبب فساد و تباهی او شده‌اند.