حیات صحابه – جلد ششم

بیانیه بزرگ پیامبرصدر استقبال از رمضان به روایت سلمان

ابن خزیمه از سلمان سروایت نموده، که گفت: رسول خدا صدر آخرین روز شعبان برای ما بیانیه‏ای ایراد نمود و گفت:«ای مردم، ماه بزرگ و مبارکی بر شما سایه افکنده است، در این ماه شبی هست که از هزار ماه بهتر است. (ماهی) که خداوند روزه‏اش را فرض گردانیده، و قیام شبش را نفل. کسی که در آن به عمل خیری تقرب جوید، چون کسی است که در ماسوای آن فریضه‏ای را اداء نموده باشد، و کسی که در آن فریضه‏ای را انجام دهد، چون کسی است که هفتاد فریضه را در ماسوای آن انجام داده باشد. این ماه صبر است و جزای صبر جنت است، و ماه مواسات و همدردی است، ماهی است که در آن رزق مؤمن افزون می‏شود. کسی که در آن برای روزه داری افطار فراهم آورد، این عمل مغفرت گناهانش و آزادی وی از آتش می‏باشد، و برایش مثل اجر روزه دار پاداش می‏باشد، بدون اینکه از پاداش وی چیزی کاسته شود». گفتند: ای رسول خدا، همه ما چنان نیست، که افطاری روزه‏داری را بیابد، رسول خداصفرمود: «خداوند این ثواب را برای کسی که افطار روزه داری را، با خرما، یا جرعه آبی یا شیری مخلوط با آب، فراهم بیاورد، نیز می‏دهد. این ماهی است که اولش رحمت است، وسطش مغفرت است و آخرش رهایی از آتش. کسی که در آن بر غلام خود تخفیف بیاورد، خداوند برایش می‏بخشد و از آتش آزادش می‏سازد. در این ماه چهار خصلت را به کثرت انجام دهید: دو خصلت آن چنان‌اند، که بدان‏ها پروردگارتان را راضی می‏سازید، و دو خصلت دیگر آن چنان‌اند، که شما از آن‏ها بی‌نیاز نیستید. اما دو خصلتی که به آن‏ها پروردگارتان را راضی می‏سازید: شهادت «لا إله إلا الله» و مغفرت خواستن از خداست، و اما دو خصلتی که شما از آن‏ها بی‏نیاز نیستید اینهااند: از خداوند جنت را می‏خواهید، و به وی از آتش پناه می‏جویید، و کسی که روزه داری را آب بنوشاند، خداوند وی را از حوضم جرعه آبی می‏نوشاند، که تا داخل شدن به جنت تشنه نمی‏شود» [۱۰].

منذری در الترغیب (۲۱۸/۲) می‏گوید: این را ابن خزیمه در صحیح خود روایت نموده، و بعد از آن گفته: (اگر) خبر درست باشد [۱۱]، و این را از طریق وی بیهقی نیز روایت کرده است، و این را ابو الشیخ ابن حبان هم در الثواب به اختصار از آن دو روایت نموده است. و این را همچنین ابن نجار به طولش، چنانکه در الکنز(۳۲۳/۴) آمده، روایت کرده است.

[۱۰] منکر. ابن خزیمه (۸۸۷) منذری می گوید: در سندهایشان علی بن زید بن جدعان است که ابن جوزی وی را در الموضوعات (۲/ ۱۹۲-۱۹۳) ذکر کرده است. آلبانی در ضعیف الترغیب (۵۸۹) می گوید: منکر است. نگا: الضعیفة. [۱۱] این حرف دلالت به شک می‏کند.