پندها و اندرزهای عبداللَّه بن عمر ب
ابونعیم در الحلیه (۳۰۶/۱) از ابن عمر بروایت نموده، که گفت: بنده هر چه در دنیا به دست آورد، از درجههای وی نزد خداوند ﻷکاسته میشود، اگرچه بر آن سخاوتمند باشد.
و ابونعیم در الحلیه (۳۰۶/۱) از ابن عمر بروایت نموده، که گفت: هیچ بندهای به حقیقت ایمان تا آن وقت نمیرسد، که مردم را در دینش احمق نشمرد [۲۱۲].
و ابونعیم در الحلیه (۳۱۲/۱) از مجاهد روایت نموده، که گفت: با ابن عمر براه میرفتم، وی بر خرابهای عبور نمود و گفت: بگو: ای ویرانه اهلت چه شدند؟ گفتم: ای ویرانه، اهلت چه شدند؟ ابن عمر بگفت: آنان رفتند و اعمال‌شان باقی مانده است.
[۲۱۲] یعنی مردم را به خاطر ترجیح دادن دنیای فانی بر آخرت کم عقل و بی‌درایت بشمرد.