باب هفدهم: پندها و اندرزهاى اصحاب

چگونه پیامبر صو یارانش شدر سفر و اقامت پند و اندرز می‏گفتند و پند و اندرز می‏گرفتند، و چگونه نظر را از ظواهر دنیا و لذت‏های آن به‌سوی نعمت‏های آخرت منصرف می‏نمودند، و از خداوند به درستی می‏ترسیدند، ترسیدنی که چشم‏ها از آن اشک می‏ریخت، و قلب‏ها از آن خوفناک می‏شد، انگار که آخرت در پیش روی‌شان تجلی نموده بود، و احوال محشر در چشم‏هایشان آشکار گردیده بود، و چگونه از دست امت محمدی با پندهای خویش می‏گرفتند، و روی‌شان را به‌سوی آفریننده آسمان‏ها و زمین متوجه می‏ساختند، و به پندها و اندرزهای خود شریان‏های شرک جلی و خفی را قطع می‏نمودند.