حیات صحابه – جلد ششم

نزول ملائک هنگام قرآن خواندن آنان

بخاری و مسلم - لفظ از مسلم است - از ابوسعید خدری روایت نموده‏اند که: اسید بن حضیر سدر حالی که شبی در جای خشک نمودن خرمایش قرآن تلاوت می‏نمود، ناگهان اسبش از جا برخاست و ناآرامی می‏نمود، باز وی تلاوت نمود، و اسبش بار دیگر از جای برخاست و ناآرامی نمود، باز تلاوت نمود، و اسبش همچنان بار دیگر ناآرامی کرد، اسید می‏گوید: ترسیدم که یحیی را زیر پای کند، بنابراین به طرف اسب برخاستم، ناگهان دیدم چیزی چون سایه بالای سرم است، و در آن چون چراغ‏ها روشنی وجود دارد. آن سایه در فضا بلند گردید، و دیگر ندیدمش، می‏گوید: صبحگاهان نزد رسول خدا صرفتم و گفتم: ای رسول خدا، وقتی که من دیشب در دل شب در جای خشک نمودن خرمایم قرار داشتم، و قرآن تلاوت می‏نمودم، ناگهان اسبم از جایش برخاست و ناآرامی نمود، رسول خدا صگفت: «ابن حضیر همانطور بخوان!»، می‏گوید: باز خواندم، و اسبم همچنان از جایش برخاست و نافراری نمود، باز رسول خدا صگفت: «ابن حضیر بخوان!»، می‏گوید: باز خواندم، و همچنان اسبم ناآرامی نمود و از جایش برخاست، بعد از آن رسول خدا صگفت: «ابن حضیر بخوان!»، می‏گوید: من برگشتم و یحیی که نزدیک اسب بود، ترسیدم وی را زیر پای نکند، باز مثل سایه را دیدم، که در آن چون چراغ‏ها، روشنی بود، و به فضا بلند گردید، تا این که دیگر ندیدمش، پیامبر خدا صفرمود: «آنان ملائک بودند، و برای تو گوش فرا می‏دادند، و اگر همانطور به تلاوت ادامه می‏دادی، در حالی صبح می‏کردی که مردم آنان را می‏دیدند، و آنان خود را از مردم نمی‏پوشانیدند». این را همچنان حاکم مانند آن به اختصار روایت نموده، و گفته است: به شرط مسلم صحیح است و در آن گفته: روی گردانیدم ناگهان چون چراغ‌هایی را دیدم، که در میان آسمان و زمین آویزان بودند، گفت: ای رسول خدا، نتوانستم ادامه بدهم، فرمود: «آنان ملائک بودند، که برای [شنیدن] قرائت قرآن نازل شده بودند، اما تو اگر ادامه می‏دادی، عجایب را می‏دیدی» [۲۴۱]. این چنین در الترغیب (۱۳/۳) آمده است. و این را ابن حبان، طبرانی و بیهقی از اسیدبن حضیر مانند روایت حاکم، چنانکه در الکنز (۷/۷) آمده، روایت نموده‏اند. این را همچنان ابوعبید در فضائل القرآن، احمد، بخاری به شکل معلق، نسائی و غیر ایشان از وی به اختصار روایت نموده‏اند، و نسائی در آن گفته: «آنان ملائک بوده‏اند که به خاطر آوازت نزدیک شده بودند، اگر قرائت می‏کردی، مردم در حالی صبح می‏کردند که به‌سوی آنان نگاه می‏نمودند، و ملائک از ایشان پنهان نمی‏گردیدند».

[۲۴۱] مسلم (۷۶۹).