حیات صحابه – جلد ششم

حدیث ابن عوف درباره این که اصحاب، خیر را در مکروه و سختی‏ها یافتند

بزار از عبدالرحمن بن عوف سروایت نموده، که گفت: اسلام به سختی و شدت نازل گردید، و ما بهترین خوبی را در چیز ناگوار دریافتیم. با رسول خدا صاز مکه بیرون گردیدیم، و در آن برای‌مان کامیابی و موفقیت نصیب گردید، و با رسول خدا صبه‌سوی بدر بر همان حالتی بیرون گردیدیم که خداوند ﻷو تبارک و تعالی ذکر نموده است:

﴿وَإِنَّ فَرِيقٗا مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ لَكَٰرِهُونَ ٥ يُجَٰدِلُونَكَ فِي ٱلۡحَقِّ بَعۡدَ مَا تَبَيَّنَ كَأَنَّمَا يُسَاقُونَ إِلَى ٱلۡمَوۡتِ وَهُمۡ يَنظُرُونَ ٦ وَإِذۡ يَعِدُكُمُ ٱللَّهُ إِحۡدَى ٱلطَّآئِفَتَيۡنِ أَنَّهَا لَكُمۡ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيۡرَ ذَاتِ ٱلشَّوۡكَةِ تَكُونُ لَكُمۡ﴾[الانفال: ۵-۷].

ترجمه: «... در حالی که گروهی از مسلمانان ناخشنود بودند و کراهت داشتند و با آن که می‏دانستند این فرمان خداست و این سخن آشکار شده بود، باز هم با تو مجادله می‏کردند. گویی به‌سوی مرگ رانده می‏شوند و (آن را) می‏نگرند. به یاد آورید وقتی را که خداوند به شما وعده داد که یکی از دو گروه (کاروان تجاری قریش یا لشکر آن‏ها) برای شما خواهد بود، اما شما دوست می‏داشتید که کاروان غیر مسلح برای شما باشد».

هدف از شوکت در اینجا قریش است، و خداوند در آن برای‌مان پیروزی و کامیابی را نصیب فرمود، به این صورت ما بهترین خیر را در چیز ناگوار یافتیم. هیثمی (۲۷/۷) می‏گوید: در این عبدالعزیز بن عمران آمده و او ضعیف می‏باشد.