حیات صحابه – جلد ششم

برگردیدن بینایی گروهی از قریش به دعای پیامبر ص

ابونعیم در دلائل النبوه (ص۶۳) از ابن عباس بروایت نموده، که گفت: رسول خدا صدر مسجد قرائت می‏نمود، و به جهر قرائت می‏کرد، حتی که تعدادی از قریش از آن اذیت گردیدند، به حدی که برخاستند تا وی را بگیرند، ناگهان متوجه شدند که دست‏های همه‌شان بر گردن‏هایشان بسته شده است، و کور گردیده‏اند و دیده نمی‏توانند، آن گاه نزد پیامبر صآمدند و گفتند: ای محمد صتو را به خدا و رحم داری سوگند می‏دهیم - می‏گوید: و با هر شاخه‏ای از قریش پیامبر صقرابت و نزدیکی داشت -، آن گاه پیامبر صدعاء نمود، و آن حالت از ایشان زایل گردید، و این آیات نازل شد:

﴿يسٓ ١ وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡحَكِيمِ ٢ إِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ٣﴾تا به این قول خداوند ﴿وَسَوَآءٌ عَلَيۡهِمۡ ءَأَنذَرۡتَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تُنذِرۡهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ ١٠﴾[یس: ۱-۱۰].

ترجمه: «یس، قسم به قرآن با حکمت. که تو از رسولان هستی... برای آنان یکسان است، که بترسانی شان، یا نترسانی شان، ایمان نمی‏آورند».

می‏افزاید: و از آن تعداد هیچکسی ایمان نیاورد.