حیات صحابه – جلد ششم

چگونگی پیامبر صدر وقت ایراد بیانیه

ابن سعد (۳۷۶/۱) از جابر بن عبداللَّه بروایت نموده که رسول خدا صوقتی که برای مردم بیانیه می‏داد، چشم‌هایش سرخ می‏شد، صدایش را بلند می‏نمود و خشمش شدید می‏شد، انگار که بیم دهنده لشکری باشد: صبح گاهان بر شما حمله‏آور می‏شود، یا بیگاه، بعد از آن می‏گفت: «من با قیامت چون این دو مبعوث شده‏ام» - و به انگشت سبابه و وسطا اشاره می‏نمود -، سپس می‏گفت: «بهترین هدایت‏ها، هدایت محمد است، و بدترین کارها نو پیداهای آنهاست، و هر بدعت گمراهیست، کسی که مرد و از خود مال به جای گذاشت، برای خانواده‏اش است، و کسی که از خود دین و و عیال به جای گذاشت برای من و بر من است» [۹۳]. بیهقی در الأسماء و الصفات (ص ۱۴۴) از جابر مثل این را روایت نموده است، و در روایت وی: آوازش بلند می‏شد [۹۴]آمده، و گفته: مسلم این را در صحیح روایت نموده است

[۹۳] مسلم (۸۶۷) ترمذی (۲۲۱۴) نسائی (۳/ ۱۸۹) ابن ماجه (۱۴۵) احمد (۳/ ۱۲۴). [۹۴] در ابتدای حدیث فوق در عربی «رفع صوته»، آمده، و در این اخیر «علاصوته»، و هردو با اختلاف لفظ یک معنی دارند.م.