حیات صحابه – جلد ششم

از بین رفتن اثر سردی از صحابه به دعای پیامبر صدر شبی

ابونعیم در الدلائل (۱۶۶) از جابر از بلال بروایت نموده، که گفت: در یک شب سرد برای صبح اذان دادم، و هیچکسی نیامد، باز اذان دادم، و هیچکسی نیامد. آن گاه پیامبر صگفت: «ای بلال آنان در چه حالت قرار دارند؟» می‏گوید: گفتم: پدر و مادرم فدایت سردی در مشقت‌شان افکنده است، گفت: «بار خدایا، سردی را از ایشان بشکن»، بلال می‏گوید: و من ایشان را دیدم که در نماز چاشت یا صبح [خود را از گرمی] پنکه می‏نمودند. و بیهقی این را از جابر از ابوبکر از بلال شروایت نموده، و به معنای آن را به اختصار، چنانکه در البدایه (۱۶۶/۶) آمده، ذکر کرده است، و در روایت وی آمده: «بار خدایا، سردی را از ایشان ببر». بعد از آن بیهقی گفته: ایوب بن سیار این را به تنهایی روایت کرده است. ابن کثیر می‏گوید: و نظیر آن در حدیث مشهور از حذیفه سدر قصه خندق گذشت.