حیات صحابه – جلد ششم

نامه ابوبکر برای عمروبن العاص بدر این باره

طیالسی از طریق واقدی از عبداللَّه بن عمرو بروایت نموده، که گفت: ابوبکر برای عمرو بن العاص شنوشت: «سلام عليك، اما بعد: فقد جاءني كتابك تذكرنى ما جـمعت الروم من الـجموع، وإن الله لـم ينصرنا مع نبيه صبكثرة عدد ولا بكثرة جنود، وقد كنا نغزو مع رسول الله صوما معنا اِلاَّ فرسان، وإن نحن إلاَّ نتعاقب الإبل، وكنا يوم أحد مع رسول الله صوما معنا إلاَّ فرس واحد، كان رسول الله يركبه، ولقد كان يظهرنا ويعيننا على من خالفنا، واعلم يا عمرو أن أطوع الناس لله أشدهم بغضاً للمعاصي، فأطع الله ومر أصحابك بطاعته»، ترجمه: «سلام بر تو تقدیم باد، اما بعد: نامه ات برایم رسید، که در آن تجمع رومی‏ها و افراد فراهم آورده‌شان را برای جنگ متذکر شده‏ای. خداوند ما را همراه پیامبرش صبه کثرت عدد و به کثرت عساکر یاری نداده بود. ما با رسول خدا صدر حالی می‏جنگیدیم، که جز دو اسب همراه‏مان نبود، و بر شتران به نوبت سوار می‏شدیم. و روز احد که با رسول خدا صبودیم، یک اسب بیشتر نداشتیم، که آن را رسول خدا صسوار می‏شد، به همین حال خداوند ما را در مقابل مخالفین ما کمک می‏کرد و غالب می‏گردانید، و بدان ای عمرو، که مطیع‏ترین مردم برای خداوند، همان کسی است، که گناهان و معاصی را سخت بد می‏بیند، بنابراین از خداوند اطاعت کن، و یارانت را به طاعت وی دستور بده [۴۴۶]. این چنین در الکنز (۱۳۵/۳) آمده است. و طبرانی این را در الأوسط از عبداللَّه بن عمروبن العاص به مثل آن روایت نموده. هیثمی (۱۱۷/۶) می‏گوید: در این شاذکونی و واقدی آمده، و هر دوی‌شان ضعیف‏اند.

[۴۴۶] ضعیف. طبرانی در الاوسط (۸/ ۱۶۴) در سند آن الشاذکونی و واقدی هستند که هر دو ضعیفند: المجمع (۱۱۷۲).