حیات صحابه – جلد ششم

پندها و اندرزهایش در فتنه و امور دیگر

ابونعیم در الحلیه (۲۷۲/۱) از حذیفه سروایت نموده، که گفت: فتنه برای قلب‏ها عرضه می‏شود، و در هر قلبی که گنجانیده شد، در آن نکته سیاه حک می‏شود، اگر آن را نپذیرفت، در آن نکته سفید حک می‏گردد. اگر کسی از شما دوست دارد، که بداند آیا برایش فتنه رسیده است یا خیر، باید نگاه کند، اگر آنچه را حلال می‏پنداشت حالا حرام می‏پندارد، یا آنچه را حرام می‏پنداشت حالا حلال می‏پندارد، در فتنه افتاده است.

و ابونعیم در الحلیه (۲۷۳/۱) از حذیفه سروایت نموده، که گفت: از فتنه‏ها بر حذر باشید، و هیچ کسی به‌سوی آن نرود، به خدا سوگند، هر کس به‌سوی آن برود، وی را می‏برد، چنانکه سیل سرگین را می‏برد. فتنه در حال آمدنش مشابه حق می‏باشد، حتی که جاهل می‏گوید: این مشابه حق است، و فتنه بودنش آن وقت آشکار می‏گردد، که روی گرداند و تمام شود. وقتی آن را دیدید، در خانه‏هایتان بنشینید، و شمشیرهایتان را بشکنید، و کمان‏هایتان را قطع نمایید.

و ابونعیم در الحلیه (۲۷۴/۱) از حذیفه سروایت نموده، که گفت: فتنه توقف‌هایی دارد، و آمدن‏های ناگهانی دارد، کسی از شما که می‏تواند در وقفه‏های آن بمیرد، باید این عمل را انجام بدهد. هدف از وقفه‏ها در نیام بودن شمشیر است.

و ابونعیم در الحلیه (۲۷۴/۱) از حذیفه روایت نموده، که گفت: فتنه برای سه تن سپرده شده است: برای دانای چالاک و زیرک، کسی که هر چه برایش سربلند کند، آن را با شمشیر قطع می‏نماید، و برای خطیبی که به‌سوی فتنه دعوت می‏کند و به سردار. آن دو تن مذکور را فتنه بر روی‏هایشان می‏افکند، و سردار را فتنه جستجو می‏نماید، تا این که آنچه را نزدش هست آشکار سازد.

و ابونعیم در الحلیه (۲۷۴/۱) از حذیفه سروایت نموده، که گفت: شراب خالص بیشتر از فتنه، عقل‏های مردان را نمی‏برد.

و ابونعیم در الحلیه (۲۷۴/۱) از حذیفه سروایت نموده، که گفت: بر مردم زمانی می‏آید، که در آن کسی جز آن که چون دعای غریق دعا کند، نجات نمی‏یابد.

و ابونعیم در الحلیه (۲۷۸/۱) از اعمش روایت نموده، که گفت: برایم خبر رسیده که: حذیفه سمی‏گفت: بهترین‏های شما آنان نیستند، که دنیا را برای آخرت ترک می‏کنند، و نه آنانی‌اند، که آخرت را برای دنیا ترک می‏گویند، بلکه آنانی‌اند، که از هر دو چیزی را می‏گیرند.