حیات صحابه – جلد ششم

بیانیه وی درباره خوبی خویشاوندان برای انسان

ابوالشیخ از علی روایت نموده، که وی بیانیه داد و گفت: اقارب مرد، برای مرد، از خود مرد برای اقاربش بهتراند، او اگر دست خویش را از ایشان باز دارد، یک دست را از ایشان بازداشته است، و اگر آنان دست باز دارند، دستان زیادی را، توأم با دوستی، حفاظت و نصرت خویش از وی بازداشته‏اند، حتی گاهی مرد، برای مردی به خشم می‏آید، و او را جز به حسبش نمی‏شناسد، و من در این مورد آیاتی از کتاب خداوند را برای‌تان تلاوت می‏کنم، و این آیت را تلاوت نمود:

﴿لَوۡ أَنَّ لِي بِكُمۡ قُوَّةً أَوۡ ءَاوِيٓ إِلَىٰ رُكۡنٖ شَدِيدٖ﴾[هود: ۸۰].

ترجمه: «کاش مرا به مقابله شما قوتی می‏بود یا به پناه مستحکمی پناه می‏گرفتم».

علی فرمود: رکن شدید، اقارب و خویشاوندان‌اند، و لوط برای خود خویشاوند و اقارب نداشت، سوگند به ذاتی که معبود بر حقی جز وی نیست، بعد از لوط هر نبیی را که فرستاده است، در کثرت و وفور قومش فرستاده است. و این آیت را درباره شعیب تلاوت نمود:

﴿وَإِنَّا لَنَرَىٰكَ فِينَا ضَعِيفٗا﴾[هود: ۹۱].

ترجمه: «و ما تو را در میان خود ناتوان می‏بینیم».

افزود: وی کور بود، و به این سبب ضعیف دانستندش،

﴿وَلَوۡلَا رَهۡطُكَ لَرَجَمۡنَٰكَ﴾[هود: ۹۱].

ترجمه: «اگر قبیله‏ات نمی‏بود سنگسارت می‏کردیم».

علی گفت: سوگند به ذاتی که معبودی جز وی نیست، آنان از عظمت و بزرگی پروردگار‌شان نترسیدند، ولی از اقارب و قوم وی ترسیدند. این چنین در الکنز (۲۵۰/۱) آمده است.