باب ۲۰: معالجه نمودن مریض با خواندن سوره‌هاى: ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ﴾اخلاص، ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ﴾و فوت کردن بر روى مریض
۱۴۱۵- حدیث: «عَائِشَةَل أَنَّ رَسُولَ اللهِج كَانَ، إِذَا اشْتَكَى، يَقْرَأُ عَلَى نَفْسِهِ بِالْمَعَوِّذَاتِ، وَيَنْفُثُ فَلَمَّا اشْتَدَّ وَجَعُهُ كُنْتُ أَقْرَأُ عَلَيْهِ، وَأَمَسَحُ بِيَدِهِ، رَجَاءَ بَرَكَتِهَا» [۱۴۳].
یعنی: «عایشهلگوید: هرگاه پیغمبر جمریض مى‌شد، سوره:﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ﴾و ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ﴾و سوره اخلاص را، برروى خود مى‌خواند، بر روى بدن خود فوت مى‌کرد، وقتى ناراحتیش شدّت یافت، من این دو سوره را بر او خواندم و دستش را به امید برکت بر بدنش مالیدم».
[۱۴۳] أخرجه البخاري في: ۶۶ كتاب فضائل القرآن: ۱۴ باب المعوذات.