باب ۱٧: مهربانى و محبّت و همکارى مسلمانان با هم
۱۶٧۰ ـحدیث: «أَبِي مُوسىس عَنِ النَّبِيِّج، قَالَ: إِنَّ المُؤْمِنَ لِلْمُؤْمِنِ كَالبُنْيَانِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا وَشَبَّكَ أَصَابِعَهُ» [۴۰۰].
یعنی: «ابو موسىسگوید: پیغمبر جگفت: مسلمان براى مسلمان مانند دیوارهایى هستند که یکدیگر را تقویت وتحکیم مى‌نمایند، پیغمبر جانگشت‌هاى دو دستش را محکم در هم کشید، (تا چگونگى استحکام و همکارى آنان را نشان دهد)».
۱۶٧۱ ـحدیث: «النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرس قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهج: تَرَى المُؤْمِنِينَ فِي تَرَاحُمِهِمْ، وَتَوادِّهِمْ، وَتَعَاطُفِهِمْ، كَمَثَلِ الْجَسَدِ. إِذَا اشْتَكَى عضْوًا، تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ جَسَدِهِ بِالسَّهَرِ والحُمَّى» [۴۰۱].
یعنی: «نعمان بن بشیرسگوید: پیغمبر جگفت: انسان‌هاى مسلمان در رحم و علاقه و همکارى با هم مانند جسدى هستند که اگر عضوى از اعضاء آن درد کند سایر اعضاى جسد، در ناراحتى و تب قرار مى‌گیرند».
[۴۰۰] أخرجه البخاري في: ۸ كتاب الصلاة: ۸۸ باب تشبيک الأصابع في المسجد وغيره. [۴۰۱] أخرجه البخاري في: ٧۸ كتاب الأدب: ۲٧ باب رحمة الناس والبهائم.