ترجمه فارسی اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان - جلد سوم

باب ۱٧: دعایى که به هنگام خواب و دراز کشیدن در رختخواب مستحب است خوانده شود

۱٧۳۴ ـحدیث: «الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍس قَالَ: قَالَ النَّبِيُّج: إِذَا أَتَيْتَ مَضْجَعَكَ، فَتَوَضَّأ وُضُوءَكَ لِلصَّلاَةِ ثُمَّ اضْطَجِعْ عَلَى شِقِّكَ الأَيْمَنِ ثُمَّ قُلِ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْلَمْتُ وَجْهِي إِلَيْكَ وَفَوَّضْتُ أَمْرِي إِلَيْكَ وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِي إِلَيْكَ رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ لاَ مَلْجَأَ وَلاَ مَنْجَا مِنْكَ إِلاَّ إِلَيْكَ اللَّهُمَّ آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ وَبِنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ فَإِنْ مُتَّ مِنْ لَيْلَتِكَ، فَأَنْتَ عَلَى الْفِطْرَةِ وَاجْعَلْهُنَّ آخِرَ مَا تَتَكَلَّمُ بِهِ.

قَالَ، فَرَدَدْتُهَا عَلَى النَّبِيِّ ج، فَلَمَّا بَلَغْتُ اللَّهُمَّ آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ قُلْتُ: وَرَسُولِكَ قَالَ: لاَ وَنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ» [۴۶۵].

یعنی: «براء بن عازبسگوید: پیغمبر جگفت: هرگاه خواستى بخوابى همانطور که براى نماز وضو مى‌گیرى وضو بگیر، سپس بر روى طرف راست دراز بکش، و بگو: خداوندا! به سوى تو رو آورده‌ام، تمام امور خود را به تو سپرده‌ام، به تو توکل بسته‌ام، امیدم تنها به تو است، ترسم تنها از تو است، هیچ پناه و ملجأى از عذاب تو نیست به جز پناه تو. پروردگارا! به کتابى که نازل کرده‌اى (قرآن) و به پیامبرى که فرستاده‌اى ایمان دارم. پیغمبر جگفت: اگر بعد از این دعا شب بمیرى، بر فطرت و دین اسلام خواهى مرد، این کلمات را آخرین سخن خود قرار بده و بعد از آن‌ها حرف دیگرى مزن. براء گوید: این دعارا براى پیغمبر جتکرار کردم، وقتى که (اللّهُمَّ! آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ)را خواندم گفتم: (ورسولک) پیغمبر جگفت: به جاى (ورسولك) (وَنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ)را بگو».

۱٧۳۵ ـحدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس قَالَ: قَالَ النَّبِيُّج: إِذَا أَوَى أَحَدُكُمْ إِلَى فِرَاشِهِ، فَلْيَنْفُضْ فِرَاشَهُ بِدَاخِلَةِ إِزَارِهِ فَإِنَّهُ لاَ يَدْرِي مَا خَلَفَهُ عَلَيْهِ ثُمَّ يَقُولُ: بِاسْمِكَ، رَبِّ وَضَعْتُ جَنْبِي، وَبِكَ أَرْفَعُهُ إِنْ أَمْسَكْتَ نَفْسِي، فَارْحَمْهَا وَإِنْ أَرْسَلْتَهَا، فَاحْفَظْهَا بِمَا تَحْفَظُ بِهِ الصَّالِحِينَ» [۴۶۶].

یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: هر یکى از شما که خواست داخل رختخواب شود قبلاً رختخوابش را با دامنش تمیز کند، چون نمى‌داند بعد از اینکه آن را ترک کرده چه چیزى داخل آن شده است، بعداز تمیزکردن آن بگوید: پروردگارا! بانام تو بر روى آن مى‌خوابم و با نام تو بلند مى‌شوم، اگر جانم را از من گرفتى (و مُردم) به من رحم کن، اگر آن را آزاد کردى (و زنده ماندم) مرا به نحوى از خطا و گناه محفوظ دار که صالحان و درستکاران را محفوظ مى‌دارى».

[۴۶۵] أخرجه البخاري في: ۴ كتاب الوضوء: ٧۵ باب فضل من بات على الوضوء. [۴۶۶] أخرجه البخاري في: ۸۰ كتاب الدّعوات: ۱۳ باب حدّثنا أحمد بن يونس.