باب ۲۱: جایز بودن خوردن آبگوشت و سوپ و مستحب بودن خوردن کدو مستحب است کسانى که با هم غذا مى‌خورند، سهم خود را به همدیگر بدهند هر چند که مهمان هم باشند، بشرط اینکه صاحبخانه راضى باشد
۱۳۲۴- حدیث: «أَنَسٍ بْنِ مَالِكٍس، قَالَ: إِنَّ خَيَّاطًا دَعَا رَسُولَ اللهِج لِطَعَامٍ صَنَعَهُ قَالَ أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ: فَذَهَبْتُ مَعَ رَسُولِ اللهِج، إِلَى ذَلِكَ الطَّعَامِ، فَقَرَّبَ إِلَى رَسُولِ اللهِج، خُبْزًا وَمَرَقًا فِيهِ دُبَّاءٌ وَقَدِيدٌ فَرَأَيْتُ النَّبِيَّج، يَتَتَبَّعُ الدُّبَّاءَ مِنْ حَوَالَيِ الْقَصْعَةِ قَالَ: فَلَمْ أَزَلْ أُحِبُّ الدُّبَّاءَ مِنْ يَوْمَئِذٍ» [۴۶].
یعنی: «انسسبن مالک گوید: یک نفر خیاط پیغمبر جرا براى صرف غذایى که تهیه کرده بود دعوت کرد، انس گوید: من‌هم همراه پیغمبر جبه آنجا رفتم، آن خیاط نان و سوپى براى پیغمبر جآورد که کدو و گوشت داشت، دیدم که پیغمبر جبه دنبال پیدا کردن کدوها در کاسه غذا مى‌باشد، (و از کدو خوشش مى‌آید) من‌هم از آن روز ببعد همیشه به کدو علاقه‌مند شدم».
«دباء: کدو. قدید: تکه گوشت باریک و دراز است».
[۴۶] أخرجه البخاري في: ۳۴ كتاب البيوع: ۳۰ باب ذكر الخياط.