باب ۳: مستحب است کسى که قربانى مى‌کند شخصآ آن را سر ببرد و وکیل تعیین نکند، و بسم الله و الله اکبر را هم بگوید
۱۲۸۴- حدیث: «أَنَسٍس قَالَ: ضَحَّى النَّبِيُّج بِكَبْشَيْنِ أَمْلَحَيْنِ أَقْرَنَيْنِ، ذَبَحَهُمَا بِيَدِهِ، وَسَمَّى وَكَبَّرَ، وَوَضَعَ رِجْلَهُ عَلَى صِفَاحِهِمَا» [۶].
یعنی: «انس گویدس: پیغمبر جدو قوچ را که هر دو سیاه و سفید و شاخدار بودند قربانى کرد و با دست خویش آن‌ها را سر برید و بسم الله الرحمن الرحیم و الله اکبر گفت: و پایش را بر صورت آن‌ها قرار داد».
«أملح: سیاه و سفید».
[۶] أخرجه البخاري في: ۸۳ كتاب الأضاحي: ۱۴ باب التكبير عند الذبح.