باب ۱۶: در مورد حیاى فراوان پیغمبر ج
۱۴٩٩- حدیث: « أَبِي سَعِيدٍ الْخدْرِيِّس، قَالَ: كَانَ النَّبِيُّج أَشَدَّ حَيَاءً مِنْ الْعَذْرَاءِ فِي خِدْرِهَا» [۲۲٩].
یعنی: «ابو سعید خدرى گوید: پیغمبر جاز دوشیزه‌اى که از شدّت حیا در گوشه تاریک منزل مى‌نشیند (تا کسى او را نبیند) با حیاتر بود».
۱۵۰۰- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنٍ عَمْرِوس قَالَ: لَمْ يَكُنِ النَّبِيُّج فَاحِشًا وَلاَ مُتَفَحِّشًا وَكَانَ يَقُولُ: إِنَّ مِنْ خِيَارِكُمْ أَحْسَنَكُمْ أَخْلاَقًا» [۲۳۰].
یعنی: «عبدالله بن عمروبگوید: پیغمبر جذاتاً از گفتن حرف بد و نامناسب و ناسزا به دور بود و هیچگاه به تکلّف هم ناسزا نمى‌گفت: و همیشه مى‌فرمود: بهترین شما کسى است که اخلاقش از همه شما بهتر و زیباتر باشد».
[۲۲٩] أخرجه البخاري في: ۶۱ كتاب المناقب: ۲۳ باب صفة النّبيّ ج. [۲۳۰] أخرجه البخاري في: ۶۱ كتاب المناقب: ۲۳ باب صفة النّبيّ ج.