باب ۴۴: خواهش و سفارش در کارهایى که حرام نیستند، سنّت است
۱۶۸۶ ـحدیث: «أَبِي مُوسىسقَالَ: كَانَ رَسُولُ اللهِج، إِذَا جَاءَهُ السَّائِلُ، أَوْ طُلِبَتْ إِلَيْهِ حَاجَةٌ قَالَ: اشْفَعُوا تُؤْجَرُوا، وَيَقْضِي اللهُ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّهِج، مَا شَاءَ» [۴۱۶].
یعنی: «ابو موسىسگوید: هر وقت سائلى پیش پیغمبر جمى‌آمد و یا چیزى از او درخواست مى‌شد (به اصحاب) مى‌گفت: برایش خواهش کنید و او را سفارش نمایید تا مأجور شوید، خداوند خواسته خود را بر زبان پیغمبرش تحقق مى‌بخشد».
(ابن حجر عسقلانى در فتح البارى مى‌گوید: این حدیث مسلمانان را تشویق مى‌نماید که در کارهاى خیر شخصآ شرکت نمایند و یا وسیله و سبب انجام کار خیر باشند. یکى از کارهاى خیر خواهش و سفارش نمودن انسان‌هاى ضعیف به انسان‌هاى قدرتمند است، سفارش مگر براى جلوگیرى از اجراى حدود شرعى باشد و الّا براى تمام کارهاى دیگر مستحب است چون انسان دچار نسیان و اشتباه مى‌شود، امّا سفارش براى کسانى که بر فساد اصرار دارند و براى نفع شخصى مى‌خواهند جامعه را به فساد بکشانند جایز نیست).
[۴۱۶] أخرجه البخاري في: ۲۴ كتاب الزّكاة: ۲۱ باب التحريض على الصدقة والشفاعة فيها.