باب ۱۸: در مورد سم
۱۴۱۳- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍس، أَنَّ يَهُودِيَّة أَتَتِ النَّبِيَّج، بِشَاةٍ مَسْمُومَةٍ فَأَكَلَ مِنْهَا، فَجِيءَ بِهَا، فَقِيلَ: أَلاَ تَقْتُلُهَا قَالَ: لاَ قَالَ: فَمَا زِلْتُ أَعْرِفُهَا فِي لَهَوَاتِ رَسُولِ اللهِج» [۱۴۱].
یعنی: «انس بن مالکسگوید: یک زن یهودى (در خیبر) لاشه به سم آلوده شده گوسفندى را براى پیغمبر جآورد، پیغمبر جاز آن خورد (و مسموم شد) آن زن را آوردند (به جرم خود اعتراف کرد) اصحاب گفتند: او را بکشیم؟ پیغمبر جگفت: خیر، انسسگوید: من گاه و بیگاه مى‌دیدم که پیغمبر جدر اثر این مسمومیت ناراحت مى‌شد».
[۱۴۱] أخرجه البخاري في: ۵۱ كتاب الهبة: ۲۸ باب قبول الهدية من المشركين.