باب ۵۰: انسان در روز قیامت با کسانى است که ایشان را دوست مى‌دارد
۱۶٩۳ ـحدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍس أَنَّ رَجُلاً سَأَلَ النَّبِيَّج: مَتَى السَّاعَةُ يَا رَسُولَ اللهِ قَالَ: مَا أَعْدَدْتَ لَهَا قَالَ: مَا أَعْدَدْتُ لَهَا مِنْ كَثِيرِ صَلاَةٍ، وَلاَ صَوْمٍ، وَلاَ صَدَقَةٍ وَلكِنِّي أُحِبُّ اللهَ وَرَسولَهُ قَالَ: أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ» [۴۲۳].
یعنی: «انس بن مالکسگوید: یک نفر از پیغمبر جپرسید، گفت: اى رسول خدا! چه وقت روز قیامت مى‌آید؟ پیغمبر جدر جوابش گفت: چه چیزى را براى آن روز آماده کرده‌اى؟ گفت: من نماز و روزه و صدقه فراوانى براى آن روز آماده نکرده‌ام، امّا خدا و رسول خدا را دوست دارم، پیغمبر جگفت: انسان در قیامت همراه کسانى است که آنان را دوست مى‌دارد».
۱۶٩۴ ـحدیث: «أَبِي مُوسىس قَالَ: قِيلَ لِلنَّبِيِّج: الرَّجُلُ يُحِبُّ الْقَوْمَ، وَلَمَّا يلْحَقْ بِهِمْ قَالَ: الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ» [۴۲۴].
یعنی: «ابوموسىسگوید: به پیغمبر جگفتند: کسى جماعتى را دوست مى‌دارد، ولى هنوز خودش اخلاق و رفتار آن جماعت را ندارد، پیغمبر جفرمود: هر انسانى با احباب و دوستان خودش مى‌باشد».
وصلّى الله على سيِّدنا محمّد وآله وأصحابه وأتباعه إلى يوم الدِّين، والحمد للهِ ربّ العالمين.
[۴۲۳] أخرجه البخاري في: ٧۸ كتاب الأدب: ٩۶ باب علامة حبّ اللهﻷ. [۴۲۴] أخرجه البخاري في: ٧۸ كتاب الأدب: ٩۶ باب علامة حبّ الله عزّ وجلّ.