باب ۳٧: کشتن مار و غیره
۱۴۴۱- حدیث: «ابْنِ عُمَرَ وَأَبِي لُبَابَةَب قَالَ ابْنُ عُمَرَب إِنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّج يَخْطُبُ عَلَى الْمِنْبَرِ، يَقُولُ: اقْتُلُوا الْحَيَّاتِ وَاقْتُلُوا ذَاالطُّفْيَتَيْنِ وَالاَْبْتَر فَإِنَّهُمَا يَطْمِسَانِ الْبَصَرَ وَيَسْتَسْقِطَانِ الْحَبَلَ».
قَالَ عَبْدُاللهِس: فَبَيْنَا أَنَا أُطَارِدُ حَيَّةً لاَِقْتُلَهَا، فَنَادَانِي أَبُو لَبَابَةَ: لاَ تَقْتُلْهَا. فَقُلْتُ: إِنَّ رَسُولَ اللهِج قَدْ أَمَرَ بِقَتْلِ الْحَيَّاتِ. قَالَ: إِنَّهُ نَهَى بَعْدَ ذلِکَ عَنْ ذَوَاتِ الْبُيُوتِ، وَهِيَ الْعَوَامِرُ.
وَفِي رِوَايَةٍ (فَرَآنِي أَبُو لُبَابَةَ أَوْ زَيْدُ بْنُ الْخَطَّابِ)» [۱۶٩].
یعنی: «ابن عمربگوید: شنیدم که پیغمبر جبر بالاى منبر مى‌گفت: مارها را بکشید، مارهایى را که دو خط سفید بر پشت دارند، و نیز مارهایى را که بدون دم هستند بکشید، این نوع مارها (به حدّى خطرناک هستند) که هر کس آن‌ها را ببیند از ترس چشمش کم نور مى‌شود، و زن حامله از خوف آن‌ها سقط جنین مى‌کند، عبدالله گوید: یکبار من به دنبال مارى مى‌دویدم تا آن را بکشم، ابو لبابه مرا صدا کرد، گفت: آن را نکشید، گفتم: پیغمبر جبه کشتن مارها دستور داده است، ابو لبابه گفت: پیغمبر جبعداً گفت: از کشتن مارهایى که در منزل مى‌باشند پرهیز کنید، (در روایت دیگر آمده که عبدالله گفت: ابو لبابه با زید بن خطاب مرا دیدند)».
۱۴۴۲- حدیث: «عَبْدِاللهِ بْنِ مَسْعُودٍس قَالَ: بَيْنَا نَحْنُ مَعَ رَسُولِ اللهِج فِي غَارٍ، إِذْ نَزَلَتْ عَلَيْهِ (وَآلْمُرْسَلاَتِ) فَتَلَقَّيْنَاهَا فِي فِيهِ. وَإِنَّ فَاهُ لَرَطْبٌ بِهَا، إِذْ خَرَجَتْ حَيَّةٌ فَقَالَ رَسُولُ اللهِج: عَلَيْكُمْ اقْتُلُوهَ» قَالَ: فَابْتَدَرَنَاهَا فَسَبَقَتْنَا. قَالَ فَقَالَج: وُقِيَتْ شَرَّكُمْ كَمَا وُقِيتُمْ شَرَّهَا» [۱٧۰].
یعنی: «عبدالله بن مسعودسگوید: یک وقت ما با پیغمبر جدر غارى نشسته بودیم که سوره والمرسلات بر او نازل شد، ما آیات این سوره را از دهن پیغمبر جیاد گرفتیم، هنوز پیغمبر جاز تلاوت این سوره فارغ نشده بود که مارى بیرون آمد، پیغمبر جگفت: فورى آن را بکشید، ما هم با عجله به سوى او شتافتیم ولى مار از ما پیشى گرفت و فرار نمود، پیغمبر جگفت: هم این مار از شرّ شما خلاصى پیدا کرد و هم شما از شرّ او خلاص شدید».
[۱۶٩] أخرجه البخاري في: ۵٩ كتاب بدء الخلق: ۱۴ باب قول الله تعالى: ﴿وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٖ...﴾ [۱٧۰] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ٧٧ سورة والمرسلات: ۱ باب حدّثني محمود.