ترجمه فارسی اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان - جلد سوم

باب ۳۰: دادن سوپ به مریض باعث آرامى درون او است

۱۴۳۱- حدیث: «عَائِشَةَل زَوْجِ النَّبِيِّج، أَنَّهَا كَانَتْ، إِذَا مَاتَ الْمَيِّتُ مِنْ أَهْلِهَا، فَاجْتَمَعَ لِذلِكَ النِّسَاءُ، ثُمَّ تَفَرَّقْنَ إِلاَّ أَهْلَهَا وَخَاصَّتَهَا، أَمَرَتْ بِبُرْمَةٍ مِنْ تَلْبِينَةٍ فَطُبِخَتْ ثمَّ صُنِعَ ثَرِيدٌ فَصُبَّتِ التَّلْبِينَةُ عَلَيْهَا ثُمَّ قَالَتْ: كُلْنَ مِنْهَا، فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِج يَقُولُ: التَّلْبِينَةُ مَجَمَّةٌ لِفُؤَادِ الْمَرِيضِ تَذْهَبُ بِبَعْضِ الْحُزْنِ» [۱۵٩].

یعنی: «هرگاه یکى از افراد خانواده عایشهلهمسر پیغمبر جفوت مى‌کرد، بعد از اینکه زنان جمع مى‌شدند و سپس مى‌رفتند و تنها افراد خانواده میت باقى مى‌ماندند، عایشه دستور مى‌داد سوپى را در دیزى تهیه کنند، بعد از آماده شدن آن، نان را خرد مى‌کرد و سوپ را بر روى آن مى‌ریخت و به افراد خانواده میت مى‌گفت تا از آن بخورند، مى‌گفت: من از پیغمبر جشنیدم که فرمود: سوپ در درون و معده مریض (که آب بدنش کم مى‌شود) تسکین و آرامش به وجود مى‌آورد، همچنین باعث از بین بردن مقدارى از حزن و ناراحتى است».

(چون درون انسـان محزون در اثر حرارت و فشار، خشک و آب بدنش کم مى‌شود لذا ناراحتى و غم او بیشتر مى‌گردد، امّا با خوردن سوپ آب بدنش جبران مى‌شود و آرامشى به او دست مى‌دهد).

[۱۵٩] أخرجه البخاري في: ٧۰ كتاب الأطعمة: ۲۴ باب التلبينة.