باب ٧: درباره این آیه که مى‌فرماید: (نیکى‌ها بدى‌ها را از بین مى‌برد)
۱٧۵۸ ـحدیث: « ابْنِ مَسْعُودٍس أَنَّ رَجُلاً أَصَابَ مِنَ امْرَأَةٍ قُبْلَةً فَأَتَى النَّبِيَّج، فَأَخْبَرَهُ فَأَنْزَلَ اللهُ: ﴿وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَيِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِۚ إِنَّ ٱلۡحَسَنَٰتِ يُذۡهِبۡنَ ٱلسَّئَِّاتِۚ﴾[هود: ۱۱۴] فَقَالَ الرَّجُلُ: يَا رَسُولَ اللهِ أَلِي هذَا قَالَ: لِجَمِيعِ أُمَّتِي كُلِّهِمْ» [۴٩۰].
یعنی: «ابن مسعودسگوید: یک مرد زن بیگانه‌اى را بوسیده بود، به نزد پیغمبر جآمد و جریان را به او خبر داد، خداوند آیه ۱۱۴ سوره هود را نازل نمود که مى‌فرماید: (نماز را در دو طرف روز (صبح و ظهر و عصر) و ساعتى از شب (مغرب و عشاء) به پا دارید، همانا نیکى‌ها، بدى‌ها را از بین مى‌برد)، آن مرد گفت: اى رسول خدا! آیا این تنها براى من است؟ پیغمبر جگفت: خیر، براى امّت من مى‌باشد، هر یک از امّت پیغمبر جاز این فضیلت و رحم برخوردار مى‌باشند که گناهانشان به وسیله اعمال صالحشان از بین مى‌رود».
۱٧۵٩ ـحدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍسقَالَ: كُنْتُ عِنْدَ النَّبِيِّج، فَجَاءَهُ رَجُلٌ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ إِنِّي أَصَبْتُ حَدًّا، فَأَقِمْهُ عَلَيَّ قَالَ: وَلَمْ يَسْأَلْهُ عَنْهُ قَالَ: وَحَضَرَتِ الصَّلاَةُ، فَصَلَّى مَعَ النَّبِيِّج فَلَمَّا قَضى النَّبِيُّج الصَّلاَةَ، قَامَ إِلَيْهِ الرَّجُلُ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ إِنِّي أَصَبْتُ حَدًّا، فَأَقِمْ فِيَّ كِتَابَ اللهِ قَالَ: أَلَيْسَ قَدْ صَلَّيْتَ مَعَنَا قَالَ: نعمْ قَالَ: فَإِنَّ اللهَ قَدْ غَفَرَ لَكَ ذَنْبَكَ (أَوْ قَالَ) حَدَّكَ» [۴٩۱].
یعنی: «انس بن مالکسگوید: نزد پیغمبر جبودم، یک نفر آمد، گفت: اى رسول خدا! من دچار گناهى شده‌ام که داراى حد است، حدّ آن را بر من اجرا نمایید، ولى پیغمبر جاز او نپرسید که چه گناهى مرتکب شده است؟ تا وقت نماز فرا رسید، آن مرد با پیغمبر جنماز خواند، وقتى پیغمبر جنماز را تمام کرد، آن مرد به نزد پیغمبرجرفت، گفت: اى رسول خدا! من دچار گناهى شده‌ام که مستوجب حد است، برابر کتاب خدا مرا حد بزن، پیغمبر جگفت: مگر شما با ما نماز نخواندى؟ آن مرد گفت: بلى، با شما نماز خواندم، پیغمبر جگفت: خداوند از گناه شما گذشت نمود و حدّ شما را بخشید».
(امام نووى مى‌فرماید: حد در این حدیث به معنى گناهى است که موجب تعزیر مى‌باشد، و جزو گناهان صغیره بوده است، چون علماء اتفاق‌نظر دارند که گناه‌هاى کبیره‌اى که موجب حد هستند حدّ آن‌ها با نماز ساقط نخواهد شد) [۴٩۲].
[۴٩۰] أخرجه البخاري في: ٩ كتاب مواقيت الصلاة: ۴ باب الصلاة كفّارة. [۴٩۱] أخرجه البخاري في: ۸۶ كتاب الحدود: ۲٧ باب إذا أقرّ بالحد ولم يبيّن هل للإمام أن يستر عليه. [۴٩۲] پاورقى لؤلؤ و مرجان: ج ۳، ص: ۲۴۴.