باب ۲۸: مداوا با عود هندى
۱۴۲۸- حدیث: «أُمِّ قَيْسٍ بِنْتِ مِحْصَنٍ أَنَّهَا أَتَتْ بِابْنٍ لَهَا صَغِيرٍ، لَمْ يَأْكُلِ الطَّعَامَ، إِلَى رَسُولِ اللهِج فَأَجْلَسَهُ رَسُولُ اللهِج فِي حِجْرِهِ، فَبَالَ عَلَى ثَوْبِهِ، فَدَعَا بِمَاءٍ فَنَضَحَهُ وَلَمْ يَغْسِلْهُ» [۱۵۶].
یعنی: «امّ قیس بنت محصن پسر بچه کوچکى را که هنوز غذا نمى‌خورد پیش پیغمبر جآورد، پیغمبر جاو را بر دامن خود گذاشت، بچه بر لباس پیغمبر جشاشید، پیغمبر جآب را خواست، مقدارى آب بر آن پاشید ولى لباسش را نشست».
۱۴۲٩- حدیث: «أُمِّ قَيْسٍ بِنْتِ مِحْصَنٍ، قَالَتْ: سَمِعْتُ النَّبِيَّج، يَقُولُ: عَلَيْكمْ بِهذا الْعُودِ الْهِنْدِيِّ فَإِنَّ فِيهِ سَبْعَةَ أَشْفِيَةٍ، يُسْتَعَطُ بِهِ مِنَ الْعُذْرَةِ، وَيُلَدُّ بِهِ مِنْ ذَاتِ الْجَنْبِ» [۱۵٧].
یعنی: «امّ قیس بنت محصنلگفت: شنیدم که پیغمبر جمى‌گفت: لازم است که شما ارزش عود هندى را بدانید. در این عود شفاى هفت درد موجود است، براى درد گلو و بینى آن را در گلو و بینى قرار مى‌دهند، براى درد سینه پهلو آب آن را مى‌نوشند».
«يسعط: از سعوط به معنى قرار دادن چیزى در بینى. عذرة: گلو درد و درد بینى بچه».
[۱۵۶] أخرجه البخاري في: ۴ كتاب الوضوء: ۵٩ باب بول الصبيان. [۱۵٧] أخرجه البخاري في: ٧۶ كتاب الطب: ۱۰ باب السعوط بالقسط الهندي البحري وهو الكست.