باب ۱: به منزل کسانى که به خود ظلم کرده‌اند و مورد غضب خدا قرار گرفته‌اند وارد نشوید مگر به حالت گریه و زارى
۱۸٧۶ ـحدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَب أَنَّ رَسُولَ اللهِج قَالَ: لاَ تَدْخُلُوا عَلَى هؤُلاَءِ الْمَعَذَّبِينَ، إِلاَّ أَنْ تَكُونُوا بَاكِينَ فإِنْ لَمْ تَكُونُوا بَاكِينَ، فَلاَ تَدْخُلُوا عَلَيْهِمْ لاَ يُصِيبُكُمْ مَا أَصَابَهُمْ» [۶۱۱].
یعنی: «عبدالله بن عمربگوید: پیغمبر جگفت: به منازل ملّت‌هایى که مورد عذاب خدا قرار گرفته‌اند وارد نشوید، مگر به حالت گریان، و اگر حالت گریه نداشتید بر آنان وارد نشوید. تا عذابى که بر آنان نازل شده بر شما نازل نشود».
۱۸٧٧ ـحدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَب أَنَّ النَّاسَ نَزَلُوا مَعَ رَسُولِ اللهِج أَرْضَ ثَمُودَ، الْحِجْرَ، فَاسْتَقَوْا مِنْ بِئْرِهَا، وَاعْتَجَنُوا بِهِ فَأَمَرَهُمْ رَسُولُ اللهِج أَنْ يُهَرِيقُوا مَا اسْتَقَوْا مِنْ بِئْرِهَا، وَأَنْ يَعْلِفُوا الإِبِلَ الْعَجِينَ وَأَمَرَهُمْ أَنْ يَسْتَقُوا مِنَ الْبِئْرِ الَّتِي كَانَ تَرِدُهَا النَّاقَةُ» [۶۱۲].
یعنی: «عبدالله بن عمربگوید: مردم با پیغمبر جبه سرزمین قوم ثمود به نام (حجر) وارد شدند و از چاهى که ثمود از آن آب مى‌نوشیدند آب نوشیدند و با آن خمیر پختند، پیغمبر جدستور داد آبى را که از چاه برداشته‌اند به دور ریزند و خمیرهایى که با آن پخته شده به شترها بدهند، و دستور داد که از چاهى که شتر صالح از آن آب مى‌خورد آب را بردارند».
[۶۱۱] أخرجه البخاري في: ۸ كتاب الصلاة: ۵۳ باب الصلاة في مواضع الخسف والعذاب. [۶۱۲] أخرجه البخاري في: ۶۰ كتاب الأنبياء: ۱٧ باب قول الله تعالى:﴿...إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحٗاۚ...﴾[الأعراف: ٧۳].