باب ۳۶: فضیلت و ثواب برداشتن چیزهاى موذى از سر راه‌ها
۱۶۸۲ ـحدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس أَنَّ رَسُولَ اللهج، قَالَ: بَيْنَمَا رَجُلٌ يَمْشِي بِطَرِيقٍ، وَجَدَ غُصْنَ شَوْكٍ عَلَى الطَّرِيقِ، فَأَخَّرَهُ، فَشَكَرَ الله لَهُ، فَغَفَر لَهُ» [۴۱۲].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: زمانى مردى در راهى حرکت مى‌کرد دید که شاخه‌اى از خار بر سر راه افتاده است آن را برداشت و به دور انداخت، خداوند از این عمل او خوشش آمد و آن مرد را مورد مغفرت و بخشش خود قرار داد».
[۴۱۲] أخرجه البخاري في: ۱۰ كتاب الأذان: ۳۲ باب فضل التهجير إلى الظهر.