باب ۳۱: اوصاف پیغمبر، و زمان بعثت و عمر او
۱۵۱۴- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍس يَصِفُ النَّبِيَّج، قَالَ: كَانَ رَبْعَةً مِنَ الْقَوْمِ، لَيْسَ بِالطَّوِيلِ وَلاَ بِالْقَصِيرِ، أَزْهَرَ اللَّوْنِ، لَيْسَ بِأَبْيَضَ أَمْهَقَ، وَلاَ آدَمَ، لَيْسَ بِجَعْدٍ قَطَطٍ، وَلاَ سَبْطٍ رَجِلٍ؛ أُنْزِلَ عَلَيْهِ وَهُوَ ابْنُ أَرْبَعِينَ، فَلَبِثَ بِمَكَّةَ عَشْرَ سِنِينَ يُنْزَلُ عَلَيْهِ، وَبِالْمَدِينَةِ عَشْرَ سِنِينَ، وَلَيْسَ فِي رَأْسِهِ وَلِحْيَتِهِ عِشْرُونَ شَعَرَةً بَيْضَاءَ» [۲۴۴].
یعنی: «انس بن مالکسپیغمبر جرا توصیف مى‌کرد، مى‌گفت: وقتى در بین مردم مى‌ایستاد چهار شانه بود، نه بلندقد نامتناسب ونه کوتاه قد بود، رنگش گلگون، نه بسیار سفید و نه گندم‌گون بود (بلکه سفید مخلوط با قرمز بود) موهایش نه حالت فر و از جا برخاسته و نه کاملاً نرم و به هم چسبیده بود، بلکه حالتى داشت در بین این دو حالت، در سن چهل سالگى وحى بر او نازل شد، بعد از بعثت ده سال در مکه بر او وحى نازل مى‌شد (و سه سال هم فترة وحى بود) در مدینه نیز ده سال بر او وحى نازل گردید، ولى هنوز بیست تار موى سفید در سر و ریشش وجود نداشت».
[۲۴۴] أخرجه البخاري في: ۶۱ كتاب المناقب: ۲۳ باب صفة النّبيّ ج.