ترجمه فارسی اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان - جلد سوم

باب ۲۱: دعاى مصیبت و گرفتارى

۱٧۴۱ ـحدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍب أَنَّ رَسُولَ اللهِج، كَانَ يَقُولُ، عِنْدَ الْكَرْبِ: لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، الْعَظِيمُ الْحَلِيمُ لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، رَبُّ السَّموَاتِ، وَرَبُّ الأَرْضِ، وَرَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ» [۴٧۲].

یعنی: «ابن عباسبگوید: پیغمبر جبه هنگام بلا و ناراحتى مى‌گفت: (لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، الْعَظِيمُ الْحَلِيمُ. لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ. لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، رَبُّ السَّموَاتِ، وَرَبُّ الاَْرْضِ، وَرَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ)،هیچ معبود حقّى نیست به جز ذات الله بزرگوار و صبور، و هیچ معبود حقّى نیست به جز پروردگار عرش عظیم، هیچ معبود حقّى نیست به جز پروردگار آسمان‌ها و پروردگار زمین و پروردگار عرش کریم».

[۴٧۲] أخرجه البخاري في: ۸۰ كتاب الدّعوات: ۲٧ باب الدّعاء عند الكرب.