باب ۱٩: رعایت میانه‌روى در موعظه کردن
۱٧٩۶ ـحدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ كَانَ يُذَكِّرُ النَّاسَ فِي كُلِّ خَمِيسٍ، فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ: يَا أَبَا عَبْدِ الرَّحْمنِ لَوَدِدْتُ أَنَّكَ ذَكَّرْتَنَا كُلَّ يَوْمٍ قَالَ: أَمَا إِنَّهُ يَمْنَعُنِي مِنْ ذلِكَ أَنِّي أَكْرَهُ أَنْ أُمِلَّكُمْ وَإِنِّي أَتَخَوَّلُكُمْ بِالْمَوْعِظَةِ، كَمَا كَانَ النَّبِيُّج يَتَخَوَّلُنَا بِهَا، مَخَافَة السَّآمَةِ عَلَيْنَا» [۵۳۱].
یعنی: «عبدالله بن مسعودسروزهاى پنجشنبه براى مردم موعظه مى‌کرد، یک نفر به او گفت: اى ابو عبدالرحمن! به راستى دلم مى‌خواهد هر روز براى ما موعظه کنى، ابن مسعودسگفت: براى این هر روز موعظه نمى‌کنم، چون دوست ندارم شما را خسته کنم، من طورى براى شما موعظه مى‌کنم که پیغمبر جبراى ما موعظه مى‌کرد (هفته‌اى یک روز) چون مى‌ترسید که قلب ما خسته شود، (و به موعظه او توجّه نکنیم)».
وصلّى الله على سيِّدنا محمّد وعلى آله وأصحابه وأتباعه أجمعين
[۵۳۱] أخرجه البخاري في: ۳ كتاب العلم: ۱۲ باب من جعل لأهل العلم أيّامآ معلومة.