باب ۱۴: پناه بردن به خدا از شرّ فتنه‌ها و غیر آن
۱٧۳۱ ـحدیث: «عَائِشَةَل قَالَتْ: كَانَ النَّبِيُّج يَقُولُ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ النَّارِ، وَعَذَابِ النَّارِ، وَفِتْنَةِ الْقَبْرِ، وَعَذَابِ الْقَبْرِ، وَشَرِّ فِتْنَةِ الْغِنَى، وَشَرِّ فِتْنَةِ الْفَقْرِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ فِتْنَةِ الْمَسِيحِ الدَّجَّالِ اللَّهُمَّ اغْسِلْ قَلْبِي بِمَاءِ الثَّلْجِ وَالْبَرَدِ وَنَقِّ قَلْبِي مِنَ الْخَطَايَا، كَمَا نَقَّيْتَ الثَّوْبَ الأَبْيَضَ مِنَ الدَّنَسِ وَبَاعِدْ بَيْنِي وَبَيْنَ خَطَايَايَ، كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ، وَالْمَأْثَمِ، وَالْمَغْرَمِ» [۴۶۲].
یعنی: «عایشهلگوید: پیغمبر جمى‌گفت: خداوندا! من از فتنه آتش دوزخ و فتنه و عذاب قبر به تو پناه مى‌آورم، از شرّ فتنه ثروتمندى (و غرور و تکبّر و افتخار به آن و...) و از شرّ فتنه فقیرى (بغض و حسادت به ثروتمندان و ذلّت در برابر آنان و...) به تو پناه مى‌آورم. خداوندا! از شرّ فتنه مسیح دجّال به تو پناه مى‌آورم، خداوندا! دل مرا به آب پاک و گوارا پاکیزه گردان و به آن اطمینان و آرامش ده، و دل مرا از گناه و خطا پاک گردان، همانگونه که پارچه سفید را از آلودگى پاک نموده‌اى، و در بین من و گناهانم دورى بینداز همانطور که در بین مشرق و مغرب فاصله انداخته‌اى، خداوندا! به تو پناه مى‌آورم از شرّ سستى و تنبلى و از شرّ گناه و قرض‌دار شدن».
[۴۶۲] أخرجه البخاري في: ۸۰ كتاب الدّعوات: ۴۶ باب التعوّذ من فتنة الفقر.