باب ۴: درباره آیه ۵٧ سوره اسراء: (کسانى که مشرکین آنان را ارباب و پروردگار خود مى‌خوانند این اربابان، خود از خدا مى‌ترسند و نزدیکترین آنان مى‌خواهد وسیله‌اى براى نزدیکتر شدن به خدا پیدا کند)
۱٩۰۳ ـحدیث: «ابْنِ مَسْعُودٍس﴿إِلَىٰ رَبِّهِمُ ٱلۡوَسِيلَةَ﴾ قَالَ: كَانَ نَاسٌ مِنَ الإِنْسِ يَعْبُدُونَ نَاسًا مِنَ الْجِنِّ، فَأَسْلَمَ الْجِنُّ، وَتَمَسَّكَ هؤُلاَءِ بِدِينِهِمْ» [۶۳۸].
یعنی: «ابن مسعودسگوید: جمله: ﴿إِلَىٰ رَبِّهِمُ ٱلۡوَسِيلَةَ﴾در آیه فوق درباره عدّه‌اى از جن و عدّه‌اى از انسان‌هایى که کافر بودند و جن‌ها را پرستش مى‌کردند، نازل شد. بعداً جن‌ها مسلمان شدند ولى انسان‌ها به حالت کفر و شرک باقى ماندند».
[۶۳۸] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ۱٧ سورة بني إسرائيل: ٧ باب ﴿قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِهِۦ...﴾[الإسراء: ۵۶].