باب ۵: حرام بودن تملّق و ریا
۱۸۸۰ ـحدیث: «جُنْدَبٍ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّج: مَنْ سَمَّعَ سَمَّعَ اللهُ بِهِ، وَمَنْ يُرَائِي يُرَائِي اللهُ بِهِ» [۶۱۵].
یعنی: «جندبسگوید: پیغمبر جگفت: هر کس کارى را انجام دهد تا مردم از آن باخبر باشند (و او را تعریف کنند) خداوند او را در حضور عام رسوا و مفتضح مى‌نماید، و کسى که براى ریا و تعریف کارى بکند خداوند نیت باطلش را آشکار مى‌سازد و بى‌آبرو خواهد شد».
[۶۱۵] أخرجه البخاري في: ۸۱ كتاب الرّقاق: ۳۶ باب الرّياء والسمعة.