باب ۲۶: نزدیک بودن قیامت
۱۸۶۱ ـحدیث: «ابْنِ مَسْعُودٍس قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّج، يَقُولُ: مِنْ شِرَارِ النَّاسِ مَنْ تُدْرِكُهُمُ السَّاعَةُ وَهُمْ أَحْيَاءٌ» [۵٩۶].
یعنی: «ابن مسعودسگوید: شنیدم پیغمبر جمى‌گفت: کسانى که در حال حیاتشان قیامت را درک مى‌کنند و جهان برایشان به آخر مى‌رسد جزو بدترین انسان‌ها مى‌باشند».
۱۸۶۲ ـحدیث: «سَهْلِ بْنِ سَعْدٍس قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِج، قَالَ بِإِصْبَعَيْهِ هكَذَا، بِالْوُسْطَى وَالَّتِي تَلِي الإِبْهَامَ بُعِثْتُ وَالسَّاعَةَ كَهَاتَيْنِ» [۵٩٧].
یعنی: «سهل بن سعدسگوید: دیدم که پیغمبر جبا دو انگشت سبابه وسطى اشاره نمود و آن‌ها را متّصل به هم نشان داد و فرمود: من و قیامت مانند این دو انگشت با هم همراه هستیم».
«قال: اشاره نمود».
۱۸۶۳ ـحدیث: «أَنَسٍس عَنِ النَّبِيِّج، قَالَ: بُعِثْتُ وَالسَّاعَةَ كَهَاتَيْنِ» [۵٩۸].
یعنی: «انسسگوید: پیغمبر جبا دو انگشتش اشاره کرد و گفت: من و قیامت مانند این دو انگشت همراه هم آمده‌ایم».
[۵٩۶] أخرجه البخاري في: ٩۲ كتاب الفتن: ۵ باب ظهور الفتن. [۵٩٧] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ٧٩ باب سورة والنّازعات. [۵٩۸] أخرجه البخاري في: ۸۱ كتاب الرّقاق: ۳٩ باب قول النّبيّ ج: «بعث أنا والسّاعة كهاتين».