باب ۳۰: نشانه‌دار کردن و داغ نمودن حیوانات (غیر انسان) بشرط اینکه در صورت آن‌ها نباشد جایز است، داغ کردن حیواناتى که بابت زکات و جزیه وصول شده‌اند مستحب مى‌باشد
۱۳٧۲- حدیث: «أَنَسٍس، قَالَ: لَمَّا وَلَدَتْ أُمُّ سُلَيْمٍ، قَالَتْ لِي: يَا أَنَسُ انْظُرْ هذَا الْغُلاَمَ، فَلاَ يُصِيبَنَّ شَيْئًا حَتَّى تَغْدُوَ بِهِ إِلَى النَّبِيِّج، يُحَنِّكُهُ فَغَدَوْتُ بِهِ فَإِذَا هُوَ فِي حَائِطٍ وَعَلَيْهِ خَمِيصَةٌ حُرَيْثِيَّةٌ، وَهُوَ يَسِمُ الظَّهْرَ الَّذِي قَدِمَ عَلَيْهِ فِي الْفَتْحِ» [٩۶].
یعنی: «انسسگوید: وقتى که امّ سلیم بچه‌اى را به دنیا آورد، به من گفت: اى انس! بگذار این پسر هیچ چیزى نخورد تا اینکه فردا زود آن را پیش پیغمبر جمى‌برى تا مقدارى خرما در دهنش قرار مى‌دهد و دهنش را شیرین مى‌نماید، من هم بچه را نزد پیغمبر بردم، دیدم پیغمبر جدر باغى است و عباى سیاهى که کناره‌هایش منقوش و حاشیه‌دار بود بر تن دارد و مشغول داغ کردن ونشانه‌دار نمودن پشت شترهایى است که از مناطق فتح شده برایش آورده‌اند».
«تحنيک: دهن شیرین کردن بچه به هنگام ولادت قبل از اینکه چیزى بخورد. حميصه: لباس سیاهى است که در کناه‌هایش نقش باشد. حريثيّة: منسوب به حریث است که نام مردى از طایفه قضاعه بود».
[٩۶] أخرجه البخاري في: ٧٧ كتاب اللّباس: ۲۲ باب الخميصة السوداء.