باب ۲۵: کسى که پیغمبر ج او را لعن و نفرین کند ولى مستحق این نفرین نباشد این نفرین موجب تزکیه و اجر و رحمت خدا براى او خواهد شد
۱۶٧۳ ـحدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّج يَقُولُ: اللّهُمَّ! فَأَيُّمَا مُؤْمِنٍ سَبَبْتُهُ، فَاجْعَلْ ذَلِكَ لَهُ قُرْبَةً إِلَيْكَ، يَوْمَ القِيَامَةِ» [۴۰۳].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: شنیدم که پیغمبر جمى‌گفت: خداوندا! به هر مسلمانى که ناسزا گفته‌ام این ناسزا را در روز قیامت وسیله تقرّب او به خودت قرار دهید».
[۴۰۳] أخرجه البخاري في: ۸۰ كتاب الدّعوات: ۳۴ باب قول النّبيّ ج: «من آذيته فاجعله له زكاة ورحمة».