باب ۱: نهى از ناسزا گفتن به زمانه
۱۴۴٩- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِج: قَالَ اللهُﻷ يُؤْذِينِي ابْنُ آدَمَ، يَسُبُّ الدَّهْرَ، وَأَنَا الدَّهْرُ، بِيَدِي الأَمْرُ، أُقَلِّبُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ» [۱٧٧].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: خداوند مى‌فرماید: بنى آدم وقتى که به زمانه ناسزا مى‌گویند مرا به خشم مى‌آورند، روزگار هیچ کارى را نمى‌تواند انجام دهد من کارهایى را که به زمانه نسبت مى‌دهند انجام مى‌دهم تمام امور در دست من است، شب و روز را من دگرگون مى‌نمایم».
[۱٧٧] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ۴۵ سورة الجاثية: ۱ باب ﴿... وَمَا يُهۡلِكُنَآ إِلَّا ٱلدَّهۡرُۚ﴾[الجاثية: ۲۴].