باب ۳٩: فضیلت طایفه اشعرىش
۱۶۲۵- حدیث: «أَبِي مُوسى قَالَ النَّبِيُّج: إِنِّي لأَعْرِفُ أَصْوَاتَ رُفْقَةِ الأَشْعَرِيِّينَ بِالْقُرْآنِ حِينَ يَدْخُلُونَ بِاللَّيْلِ، وَأَعْرِفُ مَنَازِلَهُمْ مِنْ أَصْوَاتِهِمْ بِالْقُرْآنِ بِاللَّيْلِ، وَإِنْ كُنْتُ لَمْ أَرَ مَنَازِلَهُمْ حِينَ نَزَلُوا بِالنَّهَارِ وَمِنْهُمْ حَكِيمٌ، إِذَا لَقِيَ الْخَيْلَ (أَوْ قَالَ) الْعَدُوَّ، قَالَ لَهُمْ إِنَّ أَصْحَابِي يَأمُرُونَكُمْ أَنْ تَنْظُرُوهُمْ» [۳۵۵].
یعنی: «ابو موسىسگوید: پیغمبر جگفت: وقتى که برادران اشعرى ما شب با خواندن قرآن وارد (مسجد) مى‌شوند صداى ایشان را مى‌شناسم، منازل آنان را در شب با صداى تلاوت قرآن ایشان از سایر منازل تشخیص مى‌دهم، هر چند این منازل را هرگز در روز ندیده‌ام، عدّه‌اى از طایفه اشعرى به اندازه‌اى داراى حکمت و معرفت هستند که هرگاه با دشمن رودررو شدند به آنان مى‌گویند دوستان ما به شما مى‌گویند: فرار نکنید ما منتظر شما مى‌باشیم، (یعنى فرار نکنید اگر شهامت دارید منتظر باشید تا سواران ما مى‌رسند)».
۱۶۲۶- حدیث: «أَبِي مُوسىس قَالَ: قَالَ النَّبِيُّج: إِنَّ الأَشْعَرِيِّينَ إِذَا أَرْمَلُوا فِي الْغَزْوِ، أَوْ قَلَّ طَعَامُ عِيَالِهِمْ بِالْمَدِينَةِ، جَمَعُوا مَا كَانَ عِنْدَهُمْ فِي ثَوْبٍ وَاحِدٍ، ثُمَّ اقْتَسَمُوهُ بَيْنَهُمْ، فِي إِنَاءٍ وَاحِدٍ بِالسَّوِيَّةِ فَهُمْ مِنِّي وَأَنَا مِنْهُمْ» [۳۵۶].
یعنی: «ابو موسىسگوید: پیغمبر جگفت: جماعت اشعرى وقتى به هنگام جنگ تنگدست باشند و یا به هنگامى که در مدینه هستند نفقه خانواده‌شان کم شود، همه هرچه دارند در یک جا جمع مى‌نمایند و بالسویه آن را در بین خود تقسیم مى‌کنند، اشعرى‌ها جزو من هستند و من هم جزو ایشان مى‌باشم».
[۳۵۵] أخرجه البخاري في: ۶۴ كتاب المغازي: ۳۸ باب غزوة خيبر. [۳۵۶] أخرجه البخاري في: ۴٧ كتاب الشركة: ۱ باب الشركة في الطعام والنهد والعروض.