باب ۱۵: حرام بودن ظلم
۱۶۶۶ ـحدیث: « عَبْدِ الله بْنِ عُمَرَب عن النبيج، قَالَ: الظُّلْمُ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ القِيَامَةِ» [۳٩۶].
یعنی: «عبدالله پسر عمربگوید: پیغمبر جگفت: (کسى که نسبت به جان یا مال و ناموس دیگران ظلم کند) این ظلم در روز قیامت باعث سرگشتگى و بدبختى ظالم خواهد شد و روز قیامت بر او تیره و تار خواهد شد».
۱۶۶٧ ـحدیث: «عَبْدِ الله بْنِ عُمَرَب أَنَّ رَسُولَ اللهج قَالَ: المُسْلِمُ أَخُو المُسْلِمِ، لاَ يَظْلِمُهُ، وَلاَ يُسْلِمُهُ. وَمَنْ كَانَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ، كَانَ الله فِي حَاجَتِهِ. وَمَنْ فَرَّجَ عَنْ مُسْلِم كُرْبَةً، فَرَّجَ الله عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرُبَاتِ يَوْمِ القِيَامَةِ. وَمَنْ سَتَر مُسْلِمًا، سَتَرَهُ الله يَوْمَ القِيَامَة» [۳٩٧].
یعنی: «ابن عمربگوید: پیغمبر جگفت: مسلمان برادر مسلمان است، نباید به او ظلم کند، نباید او را تسلیم بلا و ناراحتى کند، به هنگام مصیبت او را تنها بگذارد، به او کمک نکند، هر کسى که به برادر خود به هنگام نیاز کمک کند خداوند هم به هنگام نیاز به او کمک خواهد کرد، هر کسى مشکلى از مشکلات یک مسلمان را رفع نماید، خداوند یکى از مشکلات او را در روز قیامت رفع خواهد نمود، کسى که عیب یک نفر مسلمان را بپوشد، خداوند در روز قیامت عیب او را خواهد پوشید».
۱۶۶۸ ـحدیث: « أَبِي مُوسىس قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهج: إِنَّ الله لَيُمْلِي للظَّالِمِ، حَتَّى إِذَا أَخَطَهُ لَمْ يُفْلِتْهُ قَالَ: قَرَأَ:﴿وَكَذَٰلِكَ أَخۡذُ رَبِّكَ إِذَآ أَخَذَ ٱلۡقُرَىٰ وَهِيَ ظَٰلِمَةٌۚ إِنَّ أَخۡذَهُۥٓ أَلِيمٞ شَدِيدٌ١٠٢﴾[هود: ۱۰۲][۳٩۸].
یعنی: «ابو موسىسگوید: پیغمبر جگفت: همانا خدا به ظالم مهلت مى‌دهد تا اینکه سرانجام او را مورد مؤاخذه و غضب خود قرار مى‌دهد و دیگر نجات پیدا نخواهد کرد، ابو موسىسبعد از روایت این حدیث آیه ۱۰۲ سوره هود را قرائت نمود که مى‌فرماید: «همانطورى که اهل شهر یا محلى را به سبب ظلم و فسادشان مورد مؤاخذه قرار داده‌ایم به شدّت ایشان را هم مؤاخذه مى‌کنیم، همانا مؤاخذه خداوند سخت و دردناک است».
[۳٩۶] أخرجه البخاري في: ۴۶ كتاب المظالم: ۸ باب الظلم ظلمات يوم القيامة. [۳٩٧] أخرجه البخاري في: ۴۶ كتاب المظالم: ۳ باب يظلم المسلم ولا يسلمه. [۳٩۸] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ۱۱ سورة هود: ۵ باب كذلک أخذ ربّک إذا أخذ القرى.