باب ۱۴: انسان باایمان مانند شاخه گندم و انسان کافر مانند شاخه ارزن است
۱٧٩۰ ـحدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِج: مَثَلُ الْمُؤْمِنِ كَمَثَلِ الْخَامَةِ مِنَ الزَّرْعِ، مِنْ حَيْثُ أَتَتْهَا الرِّيحُ كَفَأَتْهَا فَإِذَا اعْتَدَلَتْ تَكَفَّأُ بِالْبَلاَءِ وَالْفَاجِرُ كَالأَرْزَةِ، صَمَّاءَ، مُعْتَدِلَةً حَتَّى يَقْصِمَهَا اللهُ، إِذَا شَاءَ» [۵۲۵].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: انسان ایمان‌دار مانند شاخه اصل و نرمى است که اوّلین بار از دانه گندم مى‌روید، که باد بر آن مى‌وزد، در اثر وزیدن باد شدید به این طرف و آن طرف خم مى‌شود، همینکه حرکت باد ملایم و معتدل شد راست مى‌ایستد، مسلمان هم همینطور است، در مقابل بلا و مصیبت صبر و پایدارى مى‌نماید و با مشکلات مبارزه مى‌کند و از قبول مسئوولیت‌ها شانه خالى نمى‌کند (و این صبر و پایدارى باعث کفاره گناهان او خواهد شد).
امّا انسان کافر مانند شاخه ارزن است که سفت و غیر قابل انعطاف مى‌ایستد (در برابر باد شدید زود شکسته مى‌شود) انسان کافر هم هر وقت که خداوند بخواهد او را از پاى در مى‌آورد (کافر در مقابل بلا و مصیبت به منظور رضاى خدا صبر و بردبارى ندارد نمى‌تواند به هنگام مشکلات مقاومت کند. چون صبر ندارد در برابر گرفتاری‌ها مأجور نمى‌شود)».
۱٧٩۱ ـحدیث: «كَعْبِ بْنِ مَالِكٍس عَنِ النَّبِيِّج، قَالَ: مَثَلُ الْمُؤْمِنِ كَالْخَامَةِ مِنَ الزَّرْعِ، تُفَيِّئُهَا الرِّيحُ مَرَّةً، وَتَعْدِلُهَا مَرَّةً وَمَثَلُ الْمُنَافِقِ كَالأَرْزَةِ، لاَ تَزَالُ، حَتَّى يَكُونَ انْجِعَافُهَا مَرَّةً وَاحِدَةً» [۵۲۶].
یعنی: «کعب بن مالکسگوید: پیغمبر جگفت: انسان مؤمن مانند شاخه اصل و نرمى است که از دانه گندم مى‌روید، گاهى باد آن را خم مى‌کند و گاهى راست مى‌ایستد (داراى قدرت و استقامت است) انسان منافق و کافر مانند شاخه ارزن سفت و انعطاف ناپذیر است، که یکدفعه در اثر باد شدید شکسته و از جاى کنده مى‌شود».
[۵۲۵] أخرجه البخاري في: ٧۵ كتاب المرضى: ۱ باب ما جاء في كفّارة المرض. [۵۲۶] أخرجه البخاري في: ٧۵ كتاب المرضى: ۱ باب ما جاء في كفّارة المرض.