باب ۴٧: فضائل غفار و اسلم و جهینه و اشجع و مزینه و تمیم و دوس وطیئ
۱۶۳٧- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِج: قُرَيْشٌ وَالأَنْصَارُ وَجُهَيْنَةُ وَمُزَيْنَةُ وَأَسْلَمُ وَأَشْجَعُ وَغِفَارُ، مَوَالِيَّ؛ لَيْسَ لَهُمْ مَوْلًى دُونَ اللهِ وَرَسُولِهِ» [۳۶٧].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: قریش و انصار و جهینه و مزینه و اسلم و اشجع و غفار از یاران و نزدیکان من هستند و ایشان جز خدا و رسول خدا یاور و سرپرست دیگرى ندارند».
۱۶۳۸- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِج: أَسْلَمُ وَغِفَارُ وَشَيْءٌ مِنْ مُزَيْنَةَ وَجُهَيْنَةَ (أَوْ قَالَ) شَيْءٌ مِنْ جُهَيْنَةَ أَوْ مُزَيْنَةَ، خَيْرٌ عِنْدَ اللهِ (أَوْ قَالَ) يَوْمَ الْقَيَامَةِ، مِنْ أَسَدٍ وَتَمِيمٍ وَهَوَازِنَ وَغَطَفَانَ» [۳۶۸].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: طایفه اسلم و غفار و جماعتى از مزینه و جهینه به نزد خدا یا در روز قیامت بهتر از بنى اسد و بنى تمیم و بنى هوازن و غطفان هستند».
۱۶۳٩- حدیث: «أَبِي بَكْرَةَس أَنَّ الأَقْرَعَ بْنَ حَابِسٍ قَالَ لِلنَّبِيِّج: إِنَّمَا بَايَعَكَ سُرَّاق الْحَجِيجِ، مِنْ أَسْلَمَ وَغِفَارَ وَمُزَيْنَةَ وَجُهَيْنَةَ قَالَ النَّبِيُّج: أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ أَسْلَمُ وَغِفَارُ وَمُزَيْنَةُ وَجُهَيْنَةُ خَيْرًا مِنْ بَنِي تَمِيمٍ وَبَنِي عَامِرٍ وَأَسَدٍ وَغَطَفَانَ، خَابُوا وَخَسِرُوا قَالَ: نَعَمْ قَالَ: وَالَّذِي نَفْسِي بَيَدِهِ إِنَّهُمْ لَخَيْرٌ مِنْهُمْ» [۳۶٩].
یعنی: «ابو بکرهسگوید: اقرع بن حابس تمیمى به پیغمبر جگفت: دزدهایى که راه را بر حجاج مى‌بستند و آنان را غارت مى‌کردند، از بنى اسلم و بنى غفار و بنى مزینه و جهینه مى‌باشند، این دزدها هستند که با شما بیعت کرده‌اند، پیغمبر جدر جوابش گفت: به من بگو اگر بنى اسلم و غفار و مزینه و جهینه پیش خدا بهتر از بنى تمیم و بنى عامر و اسد و غطفان باشند چه اشکالى دارد و چه زیانى متوجّه آنان خواهد شد؟ اقرع گفت: بلى، (این یک بدبختى براى بنى تمیم و بنى عامر و... مى‌باشد) پیغمبر جگفت: قسم به کسى که جان من در دست او است آنان (اسلم و غفار و مزینه و جهینه) از این‌ها (بنى تمیم و بنى عامر و...) بهتر هستند».
۱۶۴۰- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس قَالَ: قَدِمَ طُفَيْلُ بْنُ عَمْرِو الدَّوْسِيُّ، وَأَصْحَابُهُ عَلَى النَّبِيِّج، فَقَالُوا: يَا رسُولَ اللهِ إِنَّ دَوْسًا عَصَتْ، وَأَبَتْ فَادْعُ اللهَ عَلَيْهَا فَقِيلَ: هَلَكَتْ دَوْسٌ قَالَ: اللَّهُمَّ اهْدِ دَوْسًا وَأْتِ بِهِمْ» [۳٧۰].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: طفیل بن عمرو دوسىسو همراهانش پیش پیغمبر جآمدند، گفتند: اى رسول خدا! قبیله دوس از ایمان به خدا روگردان شدند و به سخنان طفیل که ایشان را به سوى اسلام دعوت کرد گوش ندادند، دعا کن که خداوند آنان را نابود نماید، مردم گفتند: الآن قبیله دوس به هلاکت مى‌رسند (چون پیغمبر جعلیه آنان دعا مى‌کند ولى) پیغمبر جگفت: خداوندا! قبیله دوس را هدایت ده و آنان را به حالت مسلمان درآور».
۱۶۴۱- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: مَا زِلْتُ أُحِبُّ بَنِي تَمِيمٍ مُنْذُ ثَلاَثٍ سَمِعْتُ مِنْ رَسُولِ اللهِج يَقُولُ فِيهِمْ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: هُمْ أَشَدُّ أَمَّتِي عَلَى الدَّجَّالِ قَالَ: وَجَاءَتْ صَدَقَاتُهُمْ فَقَالَ رَسُولُ اللهِج: هذِهِ صَدَقَاتُ قَوْمِنَا وَكَانَتْ سَبيَّة مِنْهُمْ عِنْدَ عَائِشَةَ فَقَالَ: أَعْتِقِيهَا، فَإِنَّهَا مِنْ وَلَدِ إِسْمَاعِيلِ» [۳٧۱].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: بعد از شنیدن سه چیز از پیغمبر جدر مورد بنى تمیم، پیوسته آنان را دوست دارم، چون شنیدم پیغمبر جدر مورد ایشان مى‌فرمود: بنى تمیم شدیدترین و شجیع‌ترین امّت من در مقابل دجّال هستند. ابو هریرهسگفت: صدقه و زکات بنى تمیم به مدینه آمد، پیغمبر جفرمود: این زکات مربوط به قوم ما است. جاریه‌اى از بنى تمیم در نزد عایشه بود پیغمبر جبه عایشهلگفت: او را آزاد کنید چون او از اولاد اسماعیل است».
[۳۶٧] أخرجه البخاري في: ۶۱ كتاب المناقب: ۲ باب مناقب قريش. [۳۶۸] أخرجه البخاري في: ۶۱ كتاب المناقب: ۱۱ باب قصّة زمزم في المتن. [۳۶٩] أخرجه البخاري في: ۶۱ كتاب المناقب: ۶ باب ذكر أسلم وغفار ومزينة وجهينة. [۳٧۰] أخرجه البخاري في: ۵۶ كتاب الجهاد: ۱۰۰ باب الدُّعاء للمشركين بالهدي ليتألفهم. [۳٧۱] أخرجه البخاري في: ۴٩ كتاب العتق: ۱۳ باب من ملک من العرب رقيقآ فوهب وباع.