باب ۳۵: فضائل ابوهریره دوسىس
۱۶۲۱- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس قَالَ: إِنَّكُمْ تَزْعُمُونَ أَنَّ أَبَا هُرَيْرَةَ يُكْثِرُ الْحَدِيثَ عَلَى رَسُولِ اللهِج وَاللهُ الْمَوْعِدُ إِنِّي كُنْتُ امْرَءًا مِسْكِينًا، أَلْزَمُ رَسُولَ اللهِج عَلَى مِلْءِ بَطْنِي وَكَانَ الْمُهَاجِرونَ يَشْغَلُهُمُ الصَّفْقُ بِالأَسْوَاقِ وَكَانَتِ الأَنْصَارُ يَشْغَلُهُمُ الْقِيَامُ عَلَى أَمْوَالِهِمْ فَشَهِدْتُ مِنْ رَسُولِ اللهِج ذَاتَ يَوْمٍ وَقَالَ: مَنْ يَبْسُطْ رِدَاءَهُ حَتَّى أَقْضِيَ مَقَالَتِي، ثُمَّ يَقْبِضْهُ فَلَنْ يَنْسى شَيْئًا سَمِعَهُ مِنِّي فَبَسَطْتُ بُرْدَةً كَانَتْ عَلَيَّ فَوَالَّذِي بَعَثَهُ بِالْحَقِّ مَا نَسِيتُ شَيْئًا سَمِعْتُهُ مِنْهُ» [۳۵۱].
یعنی: «ابوهریرهسگفت: شماها گمان مى‌کنید که ابوهریره بسیار از پیغمبر جحدیث نقل مى‌کند، بازگشت همه به سوى خدا است و از دروغگو انتقام خواهد گرفت، ولى من انسانى بودم مسکین و بى‌ثروت، همیشه همراه پیغمبر جبودم و به جز به دست آوردن لقمه‌اى که شکم را سیر کند به فکر دنیا نبودم، ولى مهاجرین سرگرم معامله در بازار بودند، انصار هم مشغول اداره سرپرستى اموال و املاک خود بودند، روزى در حضور پیغمبر جبودم، گفت: ببینم چه کسى مى‌تواند عبایش را روى زمین پهن کند (و بر آن بنشیند) تا اینکه من سخنانم را به پایان مى‌رسانم آنگاه عبایش را بردارد و آنچه از من شنیده همه را یاد گرفته باشد؟ من عبایم را بر روى زمین انداختم، قسم به خدایى که محمّد را به حق فرستاده است، کلمه‌اى از آنچه از پیغمبرجشنیدم فراموش نکردم.
(ابو هریرسه جزو اصحاب کرام پیغمبر جمى‌باشد، راوى حدیث «من كذب علیّ فليتبوّأ مقعده من النّار»،مى‌باشد، یعنى کسى که چیزى را به من نسبت دهد که من آن را نگفته باشم باید جاى خود را در دوزخ آماده کند و به خوبى از گناه نسبت دادن سخنى به پیغمبر جکه آن را نگفته باشد آگاه بود، هیچگاه علم و تقوا و ورع این صحابى بزرگوار اجازه نمى‌دهد خداى نخواسته به چنین کارى دست بزند، حتّى اقدام به چنین کارى از اشخاص عادى هم بعید به نظر مى‌آید چه رسد به کسى که همیشه از فیض و برکت حضورى پیغمبر جبهره‌مند بوده است. ابو هریرهسدو دلیل قاطع را براى کثرت روایات خود از پیغمبر جدر این حدیث بیان کرده است، اوّلى: فارغ البال بودن و نداشتن مشاغلى که او را از حضور پیغمبر جدور نماید که این عاملى است بسیار مهم براى شنیدن اکثر گفته‌هاى پیغمبر، دومى: قدرت حافظه ابو هریرهسبه اندازه‌اى بوده که مى‌توانست تمام گفته‌هاى پیغمبر جدر یک مجلس را بدون فراموش کردن حرفى به خاطر بسپارد، لذا با داشتن این دو صفت، کثرت روایت او از پیغمبر جامرى است طبیعى و منطقى)».
[۳۵۱] أخرجه البخاري في: ٩۶ كتاب الإعتصام: ۲۲ باب الحجّة على من قال إنّ أحكام النّبيّ كانت ظاهرة.