باب ۴: هرگاه دو مسلمان با شمشیر با هم روبرو شدند
۱۸۳۴ ـحدیث: «أَبِي بَكْرَةَ عَنِ الأَحْنَفِ بْنِ قَيْسٍ، قَالَ: ذَهَبْتُ لأَنْصُرَ هذَا الرَّجُلَ، فَلَقِيَنِي أَبُو بَكْرَةَ، فَقَالَ: أَيْنَ تُرِيدُ قُلْتُ: أَنْصُرُ هذَا الرَّجُلَ قَالَ: ارْجِعْ فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِج يَقُولُ: إِذَا الْتَقَى الْمُسْلِمَانِ بِسَيْفَيْهِمَا، فَالْقَاتِلُ وَالْمَقْتُولُ فِي النَّارِ فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ هذَا الْقَاتِلُ فَمَا بَالُ الْمَقْتُولِ قَالَ: إِنَّهُ كَانَ حَرِيصًا عَلَى قَتْلِ صَاحِبِهِ» [۵۶٩].
یعنی: «احنف بن قیسسگوید: رفتم تا به این مرد (على بن ابى طالبسوقتى که با معاویه در حال جنگ بود) کمک کنم، به ابو بکره رسیدم، گفت: به کجا مى‌روى؟ گفتم: مى‌روم تا (به على بن ابى طالب) کمک کنم، گفت: برگرد، من شنیدم که پیغمبرجمى‌گفت: هرگاه دو مسلمان با شمشیر در روى هم ایستادند قاتل و مقتول (کسى که مى‌کشد و کسى که کشته مى‌شود) هر دو در آتش دوزخ مى‌باشند. گفتم: اى رسول خدا! قاتل که به دوزخ برود حق خودش مى‌باشد، ولى مقتول چرا؟ پیغمبرجگفت: مقتول به خاطر این به دوزخ مى‌رود که بر کشتن طرفش حریص و مصمم مى‌باشد».
۱۸۳۵ ـحدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس عَنِ النَّبِيِّج قَالَ لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى يَقْتَتِلَ فِئَتَانِ فَيَكُونَ بَيْنَهُمَا مَقْتَلَةٌ عَظِيمَةٌ، دَعْوَاهُمَا وَاحِدةٌ» [۵٧۰].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: قیامت نمى‌آید تا اینکه دو دسته از مسلمانان با هم مى‌جنگند و جنگ بزرگى در بین ایشان برپا مى‌شود، و هر دو دسته یک ادّعا را دارند (و هر دو مى‌گویند که مسلمان هستیم)».
[۵۶٩] أخرجه البخاري في: ۲ كتاب الإيمان: ۲۲ باب المعاصي من أمر الجاهليّة. [۵٧۰] أخرجه البخاري في: ۶۱ كتاب المناقب: ۲۵ باب علامات النبوّة في الإسلام.