باب ۵۴: ناسزا گفتن به اصحاب پیغمبر جحرام است
۱۶۴٩- حدیث: «أَبِي سَعِيدٍ الخُدْرِيِّس قَالَ: قَالَ النَّبِيُّج: لاَ تَسُبُّوا أَصْحَابي. فَلَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ أَنْفَقَ مِثْل أُحُدٍ ذَهَباً، مَا بَلَغَ مُدَّ أَحَدِهِمْ، وَلاَ نَصِيفَه» [۳٧٩].
یعنی: «ابو سعید خدرىسگوید: پیغمبر جفرمود: از دشنام و ناسزا گفتن به اصحاب من پرهیز کنید (از این گناه بزرگ دورى جوئید. چون اصحاب پیغمبر جقلبشان به برکت نور پیغمبر جو دیدن سیماى پر صفایش روشن شده است، کسى حق ندارد به مقام قربت و تقواى ایشان جسارت و بى‌تربیتى نماید، اگر کسى مرتکب چنین خیانتى شود به عقیده جمهور علماء قاضى شرع باید او را تعذیر نماید) اگر شما به اندازه کوه اُحد طلا در راه خدا ببخشید ثوابش به اندازه ثواب مشتى یا نصف آن که اصحاب در راه خدا مى‌دهند نخواهد بود، (چون اصحاب در حالى به پیغمبر جایمان آوردند که کسى ایمان نداشت و در حالى پیغمبر جرا یارى دادند که کفّار قصد جانش را مى‌کردند)».
[۳٧٩] أخرجه البخاري في: ۶۲ كتاب فضائل أصحاب النّبيّ ج: ۵ باب قول النّبيّ ج: «لو كنت متّخذآ خليلاً».