باب ۲۶: هر دردى دوایى دارد و مداوا مستحب است
۱۴۲۱- حدیث: «جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِبقَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّج، يَقُولُ: إِنْ كَانَ فِي شَيْءٍ مِنْ أَدْوِيَتِكُمْ، أَوْ يَكُونُ فِي شَيْءٍ مِنْ أَدْوِيَتِكُمْ، خَيْرٌ، فَفِي شَرْطَةِ مِحْجَمٍ، أَوْ شَرْبَةِ عَسَلٍ، أَوْ لَذْعَةٍ بِنَارٍ تُوَافِقُ الدَّاءَ، وَمَا أُحِبُّ أَنْ أَكْتَوِيَ» [۱۴٩].
یعنی: «جابر بن عبداللهبگوید: شنیدم که پیغمبر جمى‌گفت: اگر در یکى از دواهاى شما فایده‌اى وجود داشته باشد باید این را هم بدانید؛ در شکافى که با تیغ در بدن براى حجامت به وجود مى‌آورید، و یا در عسلى که مى‌خورید، و یا محلى را که درد مى‌کند و داغ مى‌نمایید فایده و نفع فراوان وجود دارد، ولى من داغ کردن را دوست ندارم».
(این حدیث شریف به طور خلاصه تمام اقسام مداوا را دربر دارد چون مداوا یا از طریق خوردن دارو است که بوسیله خوردن شربت به آن اشاره شده است و یا از طریق جراحى است که تیغ زدن و حجامت به آن اشاره دارد و یا به وسیله برق است که داغ کردن نوعى از آن مى‌باشد).
۱۴۲۲- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍبقَالَ: احْتَجَمَ النَّبِيُّج، وَأَعْطَى الْحَجَّامَ أَجْرَهُ» [۱۵۰].
یعنی: «ابن عباسبگوید: پیغمبر جحجامت کرد و به دلّاک مزد حجامت را داد».
۱۴۲۳- حدیث: «أَنَسٍس، قَالَ: كَانَ النَّبِيُّج، يَحْتَجِمُ، وَلَمْ يَكُنْ يَظْلِم أَحَدًا أَجْرَهُ» [۱۵۱].
یعنی: «انسسگوید: معمولاً پیغمبر جحجامت مى‌کرد و هیچگاه مزد کسى را فراموش نمى‌کرد».
۱۴۲۴- حدیث: « ابْنِ عُمَرَب عَنِ النَّبِيِّج، قَالَ: الْحُمَّى مِنْ فَيْحِ جَهَنَّمَ فَأَبْرِدُوهَا بِالْمَاءِ» [۱۵۲].
یعنی: «ابن عمربگوید: پیغمبر جگفت: حرارت تب و شدّت آن از حرارت شدید دوزخ است، آن را با آب سرد کنید».
۱۴۲۵- حدیث: «أَسْمَاءَ بِنْتِ أَبِي بَكْرٍل كَانَتْ، إِذَا أُتِيَتْ بِالْمَرْأَةِ قَدْ حُمَّتْ تَدْعُو لَهَا، أَخَذَتِ الْمَاءَ فَصَبَّتْهُ بَيْنَهَا وَبَيْنَ جَيْبِهَا قَالَتْ: وَكَانَ رَسُولُ اللهِج، يَأْمُرُنَا أَنْ نَبْرُدَهَا بِالْمَاءِ» [۱۵۳].
یعنی: «هرگاه زن تب‌دارى را پیش اسماء دختر ابو بکر صدّیق مى‌بردند، برایش دعا مى‌کرد، آب بر سر و سینه و گردن او مى‌پاشید و مى‌گفت که پیغمبر جبه ما دستور مى‌داد که حرارت تب را با آب سرد کنیم».
۱۴۲۶- حدیث: « رَافِعِ بْنِ خَدِيجٍس قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّج يَقُولُ: الْحُمَّى مِنْ فَوْحِ جَهَنَّمَ، فَابْرُدُوهَا بِالْمَاءِ» [۱۵۴].
یعنی: «رافع بن خدیجسگوید: شنیدم که پیغمبر جمى‌گفت: حرارت تب از حرارت شدید دوزخ است، آن را با آب سرد کنید».
[۱۴٩] أخرجه البخاري في: ٧۶ كتاب الطب: ۴ باب الدواء بالعسل. [۱۵۰] أخرجه البخاري في: ۳٧ كتاب الإجارة: ۱۸ باب خراج الحجام. [۱۵۱] أخرجه البخاري في: ۲٧ كتاب الإجارة: ۱۸ باب خراج الحجام. [۱۵۲] أخرجه البخاري في: ۵٩ كتاب بدء الخلق: ۱۰ باب صفة النّار وأنّها مخلوقة. [۱۵۳] أخرجه البخاري في: ٧۶ كتاب الطب: ۲٧ باب الحمي من فيح جهنم. [۱۵۴] أخرجه البخاري في: ٧۶ كتاب الطب: ۲۸ باب الحمي من فيح جهنم.