باب ۶: محفوظ نگهداشتن زبان از حرف بد
۱۸۸۱ ـحدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس سَمِعَ رَسُولَ اللهِج، يَقُولُ: إِنَّ الْعَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ، مَا يَتَبَيَّنُ فِيهَا، يَزِلُّ بِهَا فِي النَّارِ، أَبْعَدَ مِمَّا بَيْنَ الْمَشْرِقِ» [۶۱۶].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: شنیدم که پیغمبر جمى‌گفت: گاهى بنده خدا حرفى مى‌زند که درباره آن فکر و دقّت نمى‌کند، ولى این حرف باعث مى‌شود از جاى بلندى به فاصله بین مشرق و مغرب در آتش دوزخ پرت شود».
[۶۱۶] أخرجه البخاري في: ۸۱ كتاب الرّقاق: ۲۳ باب حفظ اللّسان.